Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zygmunt Zgierski (spr.) sędzia NSA Przemysław Szustakiewicz sędzia del. WSA Arkadiusz Blewązka Protokolant starszy sekretarz sądowy Julia Chudzyńska po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A.W. i K.W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 2 czerwca 2017 r. sygn. akt II SA/Łd 231/17 w sprawie ze skargi A.W. i K.W. na decyzję Wojewody L. z dnia [...] stycznia 2017 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie ustalenia odszkodowania za nieruchomość oddala skargę kasacyjną
I OSK 2024/17
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 2 czerwca 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę A. i K.W. na decyzję Wojewody L. z dnia [...] stycznia 2017 r. w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie ustalenia odszkodowania za nieruchomość.
Od ww. wyroku skargę kasacyjną wnieśli A. i K.W. Zaskarżając wyrok w całości zarzucili mu naruszenie:
I. Przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy:
1/ art. 134 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U z 2016 r. poz. 718 ze zm.), dalej p.p.s.a., poprzez brak zbadania sprawy w całości;
2/ art. 151 i art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w związku z art. 7, art. 77 oraz art. 107 § 3 k.p.a., poprzez oddalenie skargi w sytuacji, gdy organy administracji niewystarczająco uzasadniły okoliczności faktyczne sprawy;
II. Przepisów prawa materialnego:
1/ art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2015 r. poz. 1774 ze zm.), dalej u.g.n., poprzez błędną wykładnię i uznanie, że został wyczerpany tryb cywilny uzgodnienia wysokości odszkodowania;
2/ art. 130 ust. 1 i 2 w zw. z art. 156 ust. 1 u.g.n., poprzez niezastosowanie i uznanie, że odszkodowania zostało ustalone prawidłowo i nie istniał obowiązek określenia jego wysokości w formie operatu szacunkowego;
3/ art. 146 ust. 1a w zw. z art. 98a u.g.n., poprzez niezastosowanie i uznanie, że opłata adiacencka została ustalona i nie istniał obowiązek określenia jej wysokości w formie operatu szacunkowego;
4/ art. 58 k.c. poprzez nieuznanie nieważności zawartej ugody z dnia [...] maja 2008 r.
Wskazując na powyższe naruszenia autor skargi kasacyjnej wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, a także o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 183 § 1 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania. W niniejszej sprawie nie występują, enumeratywnie wyliczone w art. 183 § 2 ustawy, przesłanki nieważności postępowania sądowoadministracyjnego. Dlatego też, przy rozpoznawaniu sprawy, Naczelny Sąd Administracyjny związany był granicami skargi kasacyjnej.
Biorąc po uwagę tak uregulowany zakres kontroli instancyjnej sprawowanej przez Naczelny Sąd Administracyjny, stwierdzić należy, że skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
Kontrolując zgodność z prawem zaskarżonego wyroku w granicach skargi kasacyjnej, Naczelny Sąd Administracyjny ograniczył tę kontrolę do wskazanych w niej zarzutów, powołanych w ramach podstaw wskazanych w art. 174 pkt 1 i 2 p.p.s.a. Stosownie zaś do art. 193 in fine uzasadnienie wyroku oddalającego skargę kasacyjną zawiera ocenę zarzutów skargi kasacyjnej.
W niniejszej sprawie skarżący kasacyjnie zarzucili wprawdzie wyrokowi Sądu I instancji naruszenia przepisów materialnych, jak i procesowych, jednakże te drugie stanowią jedynie kosekwencję zarzucanych naruszeń prawa materialnego, a ich uzasadnienie opiera się na tezie, że skoro organy i Sąd I instancji wadliwie zastosowały (oraz nie zastosowały) wskazanych przepisów u.g.n., to dopuściły się także naruszeń procedury. W tej sytuacji ocena zarzucanych naruszeń prawa materialnego determinuje wynik oceny zarzutów naruszenia przepisów p.p.s.a. Dlatego też Naczelny Sąd Administracyjny, odnosząc się do wskazanych w skardze kasacyjnej zarzutów naruszenia przepisów materialnych, skoncentruje się na wykazaniu, że kontrola legalności decyzji organów administracji dokonana przez Sąd I instancji była prawidłowa. Oznacza to bowiem, że nie doszło tym samym do naruszeń przepisów postępowania.