Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) sędzia NSA Jolanta Rajewska sędzia del. WSA Olga Żurawska - Matusiak Protokolant starszy inspektor sądowy Karolina Kubik po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. P.-Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 marca 2015 r. sygn. akt I SA/Wa 30/15 w sprawie ze skargi T. P.-Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 10 marca 2015 r., sygn. akt I SA/Wa 30/15, oddalił skargę T. P.-Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w [...] W. z dnia [...] sierpnia 1966 r. o odmowie przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości położonej w W. przy ul. W. [...], działka nr [...], [...], [...], o pow. 3055 m².
Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Przedmiotowa nieruchomość objęta została działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279), powoływanego dalej jako "dekret". Jak wynika z zaświadczenia Sądu Grodzkiego w W. z dnia 16 listopada 1948 r. stanowiła ona własność M. P., która w dniu 5 kwietnia 1949 r. wystąpiła z wnioskiem o przyznanie prawa własności czasowej do przedmiotowej nieruchomości. Prezydium Rady Narodowej w [...] W. orzeczeniem administracyjnym z dnia [...] sierpnia 1966 r. odmówiło byłej właścicielce przyznania prawa własności czasowej do gruntu ww. nieruchomości i wskazało, że działka przeznaczona została pod użyteczność publiczną. T. P.-Ł. (następca prawny byłej właścicielki) wnioskiem z dnia 26 kwietnia 2001 r. wystąpiła o stwierdzenie nieważności tegoż orzeczenia Prezydium Rady Narodowej.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. decyzją z dnia [...] września 2011 r. odmówiło stwierdzenia nieważności w/w orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w [...] W. Decyzją z dnia [...] marca 2012 r. Kolegium utrzymało tę decyzję w mocy. W uzasadnieniu wskazano, że Prezydium Rady Narodowej w [...] W. w chwili orzekania związane było przepisem art. 7 ust. 2 dekretu, zgodnie z którym miało obowiązek przyznać prawo własności czasowej dotychczasowemu właścicielowi, jeśli mógł on korzystać z nieruchomości zgodnie z jej przeznaczeniem określonym w planie zagospodarowania przestrzennego. Nieruchomość położona przy ul. W. [...] w W. w dacie wydania kwestionowanego orzeczenia objęta była Ogólnym planem zabudowania m.st. Warszawy z dnia 23 kwietnia 1930 r. zatwierdzonym przez Ministra Robót Publicznych w dniu 11 sierpnia 1931 r., Zgodnie z ustaleniami tego planu znajdowała się ona na terenie przeznaczonym pod parki projektowane. Przeznaczenie takie w ocenie organu mieści się natomiast w pojęciu "użyteczność publiczna", a więc nieruchomość mogła być wykorzystana na cele publiczne. Skoro zatem odmowa przyznania prawa własności czasowej nastąpiła z uwagi na przejęcie pod użyteczność publiczną, a obowiązujący plan zagospodarowania przestrzennego potwierdza to przeznaczenie, to nie można uznać, że zaskarżone w trybie nadzoru orzeczenie z dnia [...] sierpnia 1966 r. rażąco narusza prawo.
Skargę na powyższą decyzję wniosła T. P.-Ł., zarzucając naruszenie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. w zw. z art. 7 ust. 2 dekretu poprzez utrzymanie w mocy decyzji z dnia [...] września 2011 r. w sytuacji, gdy zachodziły przesłanki do jej uchylenia w całości i stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego z dnia [...] sierpnia 1966 r., a także naruszenie art. 7, art. 77, art. 80 oraz art. 107 § 3 k.p.a. poprzez wadliwe ustalenie, że brak było przesłanek do stwierdzenia nieważności tego orzeczenia administracyjnego.