Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka Sędziowie NSA Anna Łukaszewska - Macioch (spr.) del. WSA Stanisław Marek Pietras Protokolant specjalista Edyta Pawlak po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Starosty S. - D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 28 lipca 2010 r. sygn. akt II SA/Go 474/10 w sprawie ze skargi S. J. na czynność Starosty S. - D. z dnia (...) kwietnia 2010 r. nr (...) w przedmiocie zwrotu części opłat za wydanie karty pojazdu oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim wyrokiem z dnia 28 lipca 2010 r. sygn. akt II SA/Go 474/10, stwierdził bezskuteczność czynności Starosty S. z dnia (...) kwietnia 2010 r., nr (...) w przedmiocie zwrotu części opłat za wydanie kart pojazdu (punkt I sentencji) i uznał obowiązek Starosty S. dokonania zwrotu S. J. części opłat w wysokości po 425 złotych za każdą z wymienionych kart pojazdu:
1. nr (...), nr rej. (...),
2. nr (...), nr rej. (...),
3. nr (...), nr rej. (...)
.....
650. nr (...), nr rej. (...) (punkt II sentencji).
Z uzasadnienia wyroku Sądu pierwszej instancji wynika następujący stan faktyczny i prawny sprawy:
Wnioskiem z dnia 17 marca 2010 r. S. J. zwrócił się do Starosty S. o stwierdzenie uprawnienia do otrzymania zwrotu części opłaty za wydanie 652 kart pojazdów i zwrot nadpłaconej kwoty w wysokości 277.100 złotych. Podał, że w przypadku każdego ze wskazanych w załączonym do wniosku wykazie pojazdów strona uiściła tytułem opłaty za wydanie karty pojazdu kwotę 500 złotych. Kwestia wysokości opłaty została ostatecznie i jednoznacznie rozstrzygnięta wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r. (sygn. akt U 6/04, OTK-A 2006/1/3), w którym Trybunał orzekł o niezgodności § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz. U. z 2003 r. Nr 137, poz. 1310) z przepisem art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908) oraz z art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji R.P. Trybunał stwierdził również, że opłata za kartę pojazdu nie powinna przekraczać kwoty 75 złotych, uwzględniającej rzeczywiste znaczenie karty pojazdu oraz koszty związane z drukiem i dystrybucją karty. Tym samym strona nadpłaciła kwotę 277100 złotych.
Pismem z dnia 1 kwietnia 2010 r. Starosta S. poinformował stronę, że pojazdy zostały zarejestrowane w okresie, kiedy obowiązywał przepis § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. ustalający ją na kwotę 500 zł. Ustawową podstawę pobierania opłaty za kartę pojazdu stanowi przepis art. 77 ust. 3 ustawy - Prawo o ruchu drogowym. Z kolei na mocy art. 77 ust. 4 pkt 2 ustawy - Prawo o ruchy drogowym do określenia w drodze rozporządzenia wysokości opłat za kartę pojazdu został upoważniony minister do spraw transportu. Według przepisu § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury - obowiązującego w dniu rejestracji pojazdów - za wydanie karty pojazdu przy pierwszej rejestracji na terytorium RP organ rejestrujący pobierał opłatę w wysokości 500 złotych. Z wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r., sygn. akt U 6/04 wynika, iż zakwestionowany przepis rozporządzenia traci moc z dniem 1 maja 2006 r. Skoro Trybunał odsunął w czasie termin utraty mocy powyższego przepisu, to znaczy, że usankcjonował działania organów administracji podejmowane na ich podstawie i nie uznał wpłat dokonywanych przez wnioskodawców na podstawie rozpatrywanych przepisów za podlegające zwrotowi. Wobec powyższego brak było podstaw do zwrotu kwoty żądanej przez stronę.