Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Banasiewicz Sędziowie sędzia NSA Leszek Leszczyński sędzia del. WSA Iwona Kosińska (spr.) Protokolant asystent sędziego Dominika Człapińska po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 7 października 2009 r. sygn. akt II SA/Sz 719/09 w sprawie ze skargi B. i J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia [...] marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie opłaty adiacenckiej oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 7 października 2009 r. sygn. akt II SA/Sz 719/09, po rozpatrzeniu skargi B. i J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia [...] marca 2009 r. nr [...].w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie opłaty adiacenckiej, oddalił skargę.
W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny przedstawił następujący stan faktyczny sprawy:
Burmistrz K. decyzją z dnia [...] listopada 2004 r. nr [...], na podstawie art. 98a ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r., Nr 46, poz. 543, ze zm.) oraz art. 104 kpa, po rozpatrzeniu sprawy o ustalenie opłaty adiacenckiej w związku ze wzrostem wartości nieruchomości, stanowiącej współwłasność ustawową B. i J. małżonków K., położonej w obrębie ewidencyjnym R. gmina K., oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr [...], zapisanej w księdze wieczystej nr [...], spowodowanym jej podziałem geodezyjnym, ustalił opłatę adiacencką w wysokości [...] zł oraz zobowiązał właścicieli przedmiotowej nieruchomości do jej uiszczenia w określonym terminie. Organ wyjaśnił, że zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego przyjętego uchwałą Rady Miejskiej w K. z dnia [...] kwietnia 2002 r. Nr [...] (ogłoszoną w Dzienniku Urzędowym Województwa Zachodniopomorskiego nr[...], poz. [...]) przedmiotowa działka przeznaczona została w miejscowym planie do realizacji funkcji mieszkaniowej i pensjonatowej z odpowiednią infrastrukturą techniczną i programem usług podstawowych. Decyzją z dnia [...] stycznia 2004 r. nr [...] został zatwierdzony podział przedmiotowej nieruchomości. Decyzja ta stała się ostateczna w dniu [...] stycznia 2004 r. po bezskutecznym upływie terminu do wniesienia odwołania.
Pismem z dnia [...] września 2008 r. B. i J. K. wnieśli o stwierdzenie nieważności decyzji Burmistrza z dnia [...] listopada 2004 r. ustalającej opłatę adiacencką. Uzasadniając swój wniosek podnieśli między innymi, że ani w dniu, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna, ani na dzień wydania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej nie istniała uchwała Rady Gminy, która określałaby procentową wysokość stawki opłaty adiacenckiej na podstawie art. 98a ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Po rozpatrzeniu złożonego wniosku Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Szczecinie decyzją z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 156 § 1 i art. 157 § 3 kpa i art. 98a ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, odmówiło stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji Burmistrza K. z dnia [...] listopada 2004 r. ustalającej opłatę adiacencką w związku ze wzrostem wartości działki gruntu oznaczonej nr [...], spowodowanym jej podziałem geodezyjnym. W uzasadnieniu Kolegium stwierdziło, że wskazane przez stronę w uzasadnieniu wniosku okoliczności należy zakwalifikować jako żądanie stwierdzenia nieważności w następstwie naruszenia art. 156 ust. 1 pkt 2 kpa (tj. decyzja wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa). Organ nadzoru powołał się na stanowisko przedstawione przez Trybunał Konstytucyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 2 kwietnia 2007 r., sygn. akt SK 19/06 (Dz. U. Nr 69, poz. 468), który rozstrzyga istniejącą wątpliwość dotyczącą stosowania uchwały określającej opłatę na rzecz stanowiska, w którym przyjmowano, że dla określenia opłaty podstawowe znaczenie ma obowiązywanie uchwały ustalającej stawkę procentową opłaty i jej wysokość w dacie podziału. W tym zakresie z uwagi na zasady konstytucyjne nie ma zastosowania zasada, że stosować należy przepis (uchwały) obowiązujący w dniu orzekania o opłacie. W tej sytuacji organ stwierdził, że zastosowanie przez Burmistrza uchwały nr [...] nie może zostać zakwalifikowane jako przesłanka stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w związku z rażącym naruszeniem prawa lub działaniem bez podstawy prawnej. Organ zastosował bowiem stawkę procentową opłaty obowiązującą w dacie ostateczności podziału nieruchomości. Niewątpliwym jest, że uchwała określająca wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej została podjęta przez uprawniony organ we właściwym trybie oraz została prawidłowo opublikowana w wojewódzkim dzienniku urzędowym i do dnia wydania decyzji przez organ nadzoru nie została zakwestionowana przez właściwy organ, także do dnia orzekania przez Burmistrza przepis ustawy, na podstawie którego została wydana uchwała nie został zakwestionowany przez Trybunał Konstytucyjny. W związku z tym jako dopuszczalne zdaniem Kolegium należy zatem uznać zastosowanie przez Burmistrza przy ustalaniu opłaty adiacenckiej uchwały wydanej na podstawie art. 98 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, a więc przepisu o stwierdzonej przez Trybunał Konstytucyjny niekonstytucyjności. Wyrok Trybunału w tym przedmiocie zapadł bowiem dopiero w dniu 2 kwietnia 2007 r. sygn. akt SK 19/06 i wszedł w życie 18 kwietnia 2007 r. Po tej dacie ma on zastosowanie w toczących się postępowaniach. W dniu orzekania o opłacie adiacenckiej nie mógł być on znany organowi, a przepis ustawy (art. 98 ust 4) korzystał z domniemania zgodności z Konstytucją.