Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Rudnicka sędzia NSA Iwona Bogucka sędzia del. WSA Marzenna Glabas (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Marta Sikorska po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. K. i A. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 stycznia 2015 r. sygn. akt I SA/Wa 960/14 w sprawie ze skargi M. K. i A. L. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 12 stycznia 2015 r. (sygn. akt I SA/Wa 960/14) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. K. i A. L. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] stycznia 2014 r., nr [...], utrzymującą w mocy własną decyzję z dnia [...] maja 2013 r. o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta Dąbrowy Górniczej z dnia [...] grudnia 1978 r. nr [...] (prawidłowy numer to nr [...]).
W uzasadnieniu Sąd I instancji przytoczył stan faktyczny i prawny sprawy. Wskazał, że powołaną decyzją Prezydent Miasta Dąbrowy Górniczej, działając na podstawie art. 53 ustawy z dnia 27 października 1977 r. o zaopatrzeniu emerytalnym oraz innych świadczeniach dla rolników i ich rodzin (Dz. U. Nr 32, poz. 140, dalej jako: "ustawa"), przejął na własność Państwa część gospodarstwa rolnego, stanowiącego własność małżonków J. i M. K., składającego się z działek gruntu nr 11 i nr 92, o łącznej powierzchni 1,1843 ha, położonych w Dąbrowie Górniczej - Ząbkowicach, za spłatą pieniężną odpowiadającą szacunkowej wartości w kwocie 26.045,10 zł.
W dniu 11 kwietnia 2012 r. następczynie prawne byłych właścicieli przejętej nieruchomości wystąpiły z wnioskiem o stwierdzenie nieważności tej decyzji, zarzucając, że została ona wydana bez zgody M. K. Podniosły, że wniosek nie został podpisany przez oboje małżonków, co skutkowało brakiem podstaw do prowadzenia postępowania w trybie art. 53 wskazanej ustawy.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi ustalił w oparciu o akt własności ziemi z dnia 21 czerwca 1974 r., że właścicielami nieruchomości objętych decyzją Prezydenta Miasta Dąbrowy Górniczej z dnia [...] grudnia 1978 r. byli J. i M. małżonkowie K. Osoby te nie spełniały warunków do uzyskania emerytury, czy renty w trybie powołanej ustawy. Ocenił, że do przejęcia gospodarstwa przez Skarb Państwa na podstawie art. 53 ustawy wystarczającym było złożenie wniosku przez rolnika J. K. i wyrażenie na to zgody przez jego żonę M. K. Wskazał, że w aktach sprawy znajduje się wniosek J. K., natomiast zgoda M. K. udzielona została przez nią w formie innej niż pisemna, tj. ustnie bądź w sposób dorozumiany. O powyższym świadczy, zdaniem organu, brak zaskarżenia decyzji o przejęciu gospodarstwa, pomimo wiedzy o jego przejęciu, co wynika z zeznań świadków. Organ uznał, że zgoda wynikająca z ustawy z dnia 27 października 1977 r. nie miała narzuconej formy dla jej ważności i mogła zostać wyrażona w dowolny sposób. Stwierdził też, że spełnione zostały przesłanki wymagane do przejęcia gospodarstwa rolnego w powołanym trybie i że przejęcie to nastąpiło bez rażącego naruszenia art. 53 ust. 1 ustawy. Dodatkowo organ wskazał, że brak jest podstaw do przyjęcia, aby przedmiotowa decyzja rażąco naruszała inne obowiązujące wówczas przepisy i zawierała kwalifikowane wady wymienione w art. 156 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego ( tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 267, dalej jako k.p.a.). Zaznaczył, że decyzja o przejęciu została doręczona obojgu małżonkom, co potwierdza znajdujące się w aktach sprawy zwrotne potwierdzenie odbioru. Wobec niezaskarżenia ww. decyzji, stała się ona ostateczna.