Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zygmunt Zgierski (spr.) Sędziowie: NSA Maciej Dybowski del. WSA Agnieszka Miernik po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M.M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 7 kwietnia 2021 r., sygn. akt II SA/Gl 1277/20 w sprawie ze skargi M.M. na czynność Prezydenta Miasta J. z dnia [...] września 2020 r., nr [...] w przedmiocie wstrzymania wypłaty zasiłku stałego oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 7 kwietnia 2021 r. oddalił skargę M.M. na czynność Prezydenta Miasta J. z [...] września 2020 r. w przedmiocie wstrzymania wypłaty zasiłku stałego.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył skarżący reprezentowany przez pełnomocnika ustanowionego w ramach prawa pomocy, zaskarżając to rozstrzygnięcie w całości i wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji oraz zasądzenie niepokrytych kosztów udzielonej pomocy prawnej według norm prawem przepisanych. Dodatkowo pełnomocnik skarżącego zrzekł się prawa rozpoznania skargi kasacyjnej na rozprawie. Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzucił naruszenie:
1) art. 12a § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, dalej: ppsa, przez wielokrotne uniemożliwienie stronie zapoznania się z aktami postępowania toczącego się przed Sądem pierwszej instancji oraz odmowy udzielenia istotnych informacji dotyczących toczącego się postępowania, co skutkowało uniemożliwieniem stronie zajęcia stanowiska oraz nawiązania kontaktu z pełnomocnikiem z urzędu w celu przekazania istotnych informacji dotyczących sprawy przed wydaniem w sprawie wyroku, a tym samym pozbawiło stronę możliwości obrony swoich praw i spowodowało nieważność postępowania;
2) art. 5 § 2 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 2072 z późn. zm.), dalej: pusp, w zw. z art. 29 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych, dalej: pusa, przez niezapewnienie stronie niewładającej językiem polskim w stopniu wystarczającym pomocy tłumacza, co skutkowało naruszeniem prawa strony do rzetelnego procesu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 Konstytucji RP;
3) art. 151 ppsa w zw. z art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego, dalej: kpa, przejawiające się w tym, że Sąd w wyniku nieprawidłowej kontroli legalności działalności administracji publicznej nie uchylił zaskarżonej czynności, mimo że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwala przyjąć, że organowi znane były przyczyny, z których powodu skarżący nie miał możliwości pobrania zasiłku przesyłanego mu przekazem pocztowym.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 183 § 1 ppsa Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania.
Biorąc pod uwagę tak uregulowany zakres kontroli instancyjnej sprawowanej przez Naczelny Sąd Administracyjny, stwierdzić należy, że skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
W świetle art. 174 p.p.s.a. skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach: 1) naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, 2) naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.