Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędzia del. NSA Roman Ciąglewicz (spr.) Protokolant st. asystent sędziego Andrzej Nędzarek po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 stycznia 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 2047/11 w sprawie ze skargi M. B. na postanowienie Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...] w przedmiocie oddalenia skargi na bezczynność polegającą na niepodjęciu czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 27 stycznia 2012 r., sygn. akt II SA/Wa 2047/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. B. na postanowienie Ministra Obrony Narodowej, z dnia [...] lipca 2011 r., nr [...], w przedmiocie oddalenia skargi na bezczynność polegającą na niepodjęciu czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych.
Wyrok wydany został w następujących okolicznościach sprawy.
M. B. pełnił zawodową służbę wojskową na stanowisku służbowym Zastępcy Prezesa Wojskowego Sądu Garnizonowego w K. Na mocy rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 17 lutego 2010 r. w sprawie zniesienia niektórych wojskowych sądów garnizonowych oraz zmiany rozporządzenia w sprawie utworzenia sądów wojskowych oraz określenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 32, poz. 175), Wojskowy Sąd Garnizonowy w K. został zniesiony z dniem 1 lipca 2010 r., natomiast M. B. , uchwałą Krajowej Rady Sądownictwa z dnia [...] czerwca 2010 r., nr [...], został przeniesiony w stan spoczynku z dniem 2 lipca 2010 r. Prezes Wojskowego Sądu Okręgowego w Warszawie (będący następcą prawnym Wojskowego Sądu Garnizonowego w K. ), decyzją z dnia [...] września 2010 r., nr [...] ustalił M. B. uposażenie sędziego w stanie spoczynku na 2010 r.
Pismem z dnia 12 kwietnia 2011 r. M. B. wniósł do Ministra Obrony Narodowej skargę na bezczynność Prezesa Wojskowego Sądu Okręgowego w Warszawie, polegającą na niepodjęciu czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych, celem wyegzekwowania od Wojskowego Biura Emerytalnego w K. pełnej realizacji decyzji Prezesa WSO w Warszawie z dnia [...] września 2010 r., polegającej na wypłaceniu uposażenia sędziego w stanie spoczynku za okres od dnia 2 lipca do dnia 30 września 2010 r.
Minister Obrony Narodowej, pismem z dnia 17 maja 2011 r., spełniającym wymogi postanowienia z art. 124 K.p.a., oddalił skargę. Organ wskazał, iż M. B. otrzymał za sporny okres uposażenie sędziego w pełnej wysokości. Stwierdził też, że brak jest podstaw prawnych do wypłaty dwóch uposażeń za ten sam okres, stąd też niezasadne jest żądanie podjęcia czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych względem WBE w K.
Pismem z dnia 1 czerwca 2011 r., skarżący wniósł o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej postanowieniem Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] maja 2011 r. Domagał się zobowiązania Prezesa WSO w Warszawie do podjęcia czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych celem wyegzekwowania od WBE w K. pełnej realizacji decyzji z dnia [...] września 2010 r., nr [...] Prezesa WSO w Warszawie ustalającej wysokość uposażenia należnego skarżącemu w stanie spoczynku na rok 2010, tj. spowodowanie wypłaty należnego mu uposażenia sędziego w stanie spoczynku za okres od 2 lipca 2010 r. do 30 września 2010 r.
Minister Obrony Narodowej, postanowieniem z dnia [...] lipca 2011 r., nr [...], działając na podstawie art. 144 w zw. z art. 127 § 3 i art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a., w zw. z art. 6 § 1a ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.), utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie. Wskazał, iż M. B. swą skargę na bezczynność Prezesa WSO w Warszawie oparł na przepisie art. 6 § 1a w zw. art. 6 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Przepis art. 6 § 1 stanowi, iż w razie uchylania się zobowiązanego od wykonania obowiązku, wierzyciel powinien podjąć czynności zmierzające do zastosowania środków egzekucyjnych. Natomiast zgodnie z treścią art. 6 § 1a powołanej ustawy, na bezczynność wierzyciela w podejmowaniu czynności, o których mowa w § 1, służy skarga podmiotowi, którego interes prawny lub faktyczny został naruszony w wyniku niewykonania obowiązku oraz organowi zainteresowanemu wykonaniem obowiązku. Postanowienie w sprawie skargi wydaje organ wyższego stopnia.