Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Lech Sędziowie NSA Joanna Runge-Lissowska (spr.) Jan Kacprzak Protokolant Tomasz Zieliński po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Narodowego Funduszu Zdrowia Łódzkiego Oddziału Wojewódzkiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 maja 2008 r. sygn. akt I SA/Wa 531/08 w sprawie ze skargi Narodowego Funduszu Zdrowia Łódzkiego Oddziału Wojewódzkiego na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowa stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 27 maja 2008 r. sygn. akt I SA/Wa 531/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Narodowego Funduszu Zdrowia na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji nr [...] z dnia [...] sierpnia 2007 r., którą utrzymana została w mocy decyzja tego organu nr [...] z dnia [...] kwietnia 2007 r., odmawiająca stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody Łódzkiego z dnia [...] kwietnia 2001 r. nr [...] w sprawie komunalizacji nieruchomości przy ul. [...] w Łodzi, oznaczonej jako działka nr [...] o pow. [...] m2.
Narodowy Fundusz Ochrony Zdrowia zarzucał decyzji komunalizacyjnej rażące naruszenie prawa z tego powodu, iż w dniu wydania decyzji nieruchomość nie stanowiła własność Skarbu Państwa, lecz Łódzkiej Regionalnej Kasy Chorych, bowiem aktem notarialnym z dnia [...] lutego 2000 r., prawo własności zostało na nią przez Skarb Państwa przeniesione.
Oddalając skargę, Wojewódzki Sąd Administracyjny podkreślił, iż w sprawie komunalizacji przesądzająca jest data 27 maj 1990 r., bowiem w tej dacie następuje przejście prawa własności ze Skarbu Państwa na gminę z mocy prawa, zatem akt notarialny zawarty dnia [...] lutego 2000 r. nie może mieć żadnego wpływu na ocenę przesłanek komunalizacji. Wydając decyzję deklaratoryjną, organ nie może kreować dodatkowej przesłanki niewynikającej z art. 5 ust. 1 ustawy komunalizacyjnej, tj. dysponowania nieruchomością przez Skarb Państwa z dnia wydania decyzji - kontynuował Sąd, dodając, iż w sprawie nie ma sporu między stronami co do faktu, iż w dniu 27 maja 1990 r. nieruchomość stanowiła własność Skarbu Państwa, a wobec tego nie było podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji komunalizacyjnej.
Reprezentowany przez radcę prawnego, Narodowy Fundusz Zdrowia wniósł skargę kasacyjną od tego wyroku domagając się jego uchylenia i rozpoznania skargi i zarzucając:
- naruszenie prawa materialnego dotyczącego niewłaściwego zastosowania przepisu art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. w związku z nieuznaniem rażącego naruszenia prawa wynikającego z błędnego zastosowania przepisów art. 5 i art. 18 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191 ze zm.);
- naruszenie art. 156 § 1 pkt 5 K.p.a. polegające na tym, że decyzja uwłaszczeniowa wydana przez Wojewodę Łódzkiego była niewykonalna w chwili jej wydania i jej niewykonalność ma charakter trwały.
W uzasadnieniu skargi podkreślono, że łączenie przesłanek komunalizacji wyłącznie z posiadaniem przez Skarb Państwa uprawnień właścicielskich w okresie 27 maja 1990 r. jest nieuprawnione i narusza art. 5 i 18 ustawy komunalizacyjnej, a także, że na mocy decyzji komunalizacyjnej Gmina Łódź nie może zostać wpisana jako właściciel nieruchomości w księdze wieczystej, gdyż figuruje w niej Kasa Chorych.