Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Kacprzak (spr.) Sędziowie NSA Joanna Runge - Lissowska NSA Marek Stojanowski Protokolant Edyta Pawlak po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 29 maja 2007 r. sygn. akt III SA/Łd 17/07 w sprawie ze skargi J. L. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] i [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania w sprawie dodatku mieszkaniowego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi, 2. odstępuje od zasądzenia od skarżącej J. L. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 29 maja 2007 r. sygn. akt III SA/Łd 17/07 uchylił zaskarżone przez J. L. decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] Nr [...], w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania w sprawie dodatku mieszkaniowego.
Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach sprawy:
Wnioskiem z dnia 25 sierpnia 2006 r. J. L. zwróciła się do Prezydenta Miasta Ł. o wznowienie postępowania w sprawie ustalenia wysokości dodatku mieszkaniowego za okresy: 01.09.2005r. - 28.02.2006r. (dec. Nr [...] z dnia [...].) i 01.03.2006r. - 31.08.2006r. (dec. Nr [...] z dnia [...]). Powołała się na orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 maja 2006r. w sprawie o sygn. P 4/05 oraz art. 190 § 4 Konstytucji i art. 145a, 146, 147 i 148 k.p.a.
W dniu [...] Prezydent Miasta Ł., działając na podstawie art. 149 § 3 i art. 150 § 1 w związku z art. 145a k.p.a. i art. 39 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. Nr 142 poz. 1591) w związku z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 maja 2006r. sygn. P/4/05 ogłoszonym 18 maja 2006r. (Dz. U. Nr 84 poz. 587), wydał decyzje o numerach: [...] i [...], w których odmówił wznowienia postępowania, w sprawach zakończonych prawomocnymi decyzjami Prezydenta Miasta Ł.: z dnia [...] i z dnia [...]. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, iż nie zostały spełnione przesłanki zawarte w art. 145a § 2 k.p.a., który stanowi, że skargę o wznowienie postępowania wnosi się w terminie jednego miesiąca od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego.
W odwołaniu od powyższych decyzji J. L. wskazała, iż nie mogła w ciągu miesiąca złożyć odwołania w celu ponownego przeliczenia dodatku mieszkaniowego, bowiem nie miała dostępu do informacji na temat orzeczenia Trybunału z dnia 9 maja 2006r. O możliwości złożenia wniosku o przeliczenie dodatku mieszkaniowego dowiedziała się z telewizji - z programu wyemitowanego w dniu 22 sierpnia 2006r. o godz. 18 w programie [...] Wiadomości Dnia i dlatego złożyła swój wniosek w dniu 25 sierpnia 2006 r.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. decyzjami z dnia [...] utrzymało w mocy decyzje organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu Organ odwoławczy wskazał, iż wniosek J. L. został złożony po terminie określonym w art. 145a § 2 k.p.a. Orzeczenie Trybunału w sprawie o sygnaturze akt P 4/05 opublikowane zostało w Dzienniku Ustaw z dnia 18 maja 2006r. i zgodnie z art. 190 ust. 3 Konstytucji, z tym dniem weszło w życie. Z uwagi na powyższe, organ podniósł, iż w niniejszej sprawie termin do złożenia wniosku o wznowienie postępowań upłynął z miesięcznym terminem liczonym od dnia 18 maja 2006r. Ponadto, Kolegium wskazało, iż terminy w postępowaniu administracyjnym są terminami zawitymi, co oznacza, że ich niedotrzymanie powoduje ujemne skutki procesowe, a w tym przypadku uniemożliwia wznowienie postępowania. Dodatkowo, jak wynika z akt sprawy strona nie wystąpiła z wnioskiem o przywrócenie terminu.
J. L. wniosła w dniu 11 grudnia 2006r. skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na powyższe rozstrzygnięcia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł.. Podniosła, iż organ naruszył art. 7 k.p.a. poprzez załatwienie sprawy w sposób nie uwzględniający interesu społecznego oraz słusznego interesu obywateli, tj. poprzez pominięcie w treści skargi o wznowienie postępowania wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia tejże skargi. Wskazała, iż we wniosku uprawdopodobnione zostało, iż skarżąca uchybiła terminowi nie z własnej winy, a zatem organ winien był rozpatrzyć najpierw jej wniosek o przywrócenie terminu.