Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska (spr.) Sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędzia WSA del. Jarosław Stopczyński Protokolant Ewelina Ryszka po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 7 lipca 2009 r. sygn. akt IV SA/Po 334/09 w sprawie ze skargi W. P. na decyzję Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w P. z dnia (...) czerwca 2008 r. nr (...) w przedmiocie świadczenia pieniężnego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, 2. zasądza od W. P. na rzecz Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w P. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 7 lipca 2009 r., sygn. akr IV SA/Po 334/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił decyzję Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Poznaniu z dnia (...) czerwca 2008 r. nr (...) oraz poprzedzającą ją decyzję Wojskowego Komendanta Uzupełnień w Turku z dnia (...) maja 2008 r. nr (...) w sprawie ze skargi W. P. w przedmiocie świadczenia pieniężnego.
W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, iż decyzją z dnia (...) maja 2008 r. nr (...) Wojskowy Komendant Uzupełnień w Turku odmówił przyznania W. P. świadczenia pieniężnego w postaci odsetek od wypłaconego uposażenia.
W uzasadnieniu organ wskazał, że dnia 1 listopada 2003 r. Dowódca Wojsk Lądowych, w oparciu o rozkaz (...) z dnia (...) września 2002 r. w sprawie zmian organizacyjnych i dyslokacyjnych w wojskowych komendach uzupełnień zlikwidował, między innymi, stanowisko służbowe strony. Ponieważ żołnierz odmówił przyjęcia innego stanowiska służbowego, dowódca Pomorskiego Okręgu Wojskowego (POW) wydał decyzję o wypowiedzeniu stronie zawodowej służby wojskowej.
Dnia (...) kwietnia 2006 r. Dowódca Wojsk Lądowych decyzją nr (...) stwierdził nieważność decyzji Dowódcy POW o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej.
Dla celów ewidencyjno-finansowych, od dnia zwolnienia do dnia przywrócenia do zawodowej służby wojskowej przyznano Stronie zwaloryzowane należności wynikające z tytułu pełnienia zawodowej służby wojskowej. Przy wypłacie tych należności, w związku ze stwierdzeniem nieważności decyzji o zwolnieniu ze służby wojskowej, potrącono Stronie nienależne świadczenia z tytułu odprawy, ekwiwalentu za urlop i odszkodowanie za skrócony okres wypowiedzenia. Po otrzymaniu tych świadczeń Strona wystąpiła z wnioskiem o odsetki.
W uzasadnieniu organ wyjaśnił również, iż organy wojskowe zobowiązane były do wypłaty uposażenia za okres, w którym żołnierze faktycznie pozostawali poza służbą, z zaznaczeniem, że mają to być należności zwaloryzowane zgodnie z przepisami.
Odnośnie roszczeń o zwrot potrąconych świadczeń ustalono, że z uwagi na decyzję o stwierdzeniu nieważności są to świadczenia nienależne bowiem podstawa tego świadczenia odpadła.
Organ zawrócił uwagę, iż w spornym okresie strona nie pełniła służby wojskowej, ale w tym czasie jednak otrzymywała od resortu MON należności pieniężne związane ze zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej, w szczególności dwunastomiesięczne uposażenie, emeryturę wojskową i odprawę wojskową. Organ wskazał, iż po przywróceniu do służby strona odmówiła zwrotu świadczenia emerytalnego i innych nienależnych świadczeń, stąd roszczenia o odsetki nie mają żadnego uzasadnienia. Najbardziej nieuzasadnione wydaje się roszczenie o odsetki za świadczenie, które pobrał żołnierz z góry (roczne uposażenie przez pierwszy rok po zwolnieniu). Zdaniem organu dopiero w chwili kiedy decyzja o stwierdzeniu nieważności decyzji o zwolnieniu ze służby wojskowej stała się wykonalna, roszczenia o odsetki można naliczać od tego właśnie momentu, ale nie wstecz, lecz po tej dacie.