Dnia 23 lutego 2022 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędziowie Sędzia NSA Monika Nowicka (spr.) Sędzia del. WSA Anna Wesołowska po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 17 marca 2021 r., sygn. akt II SA/Łd 802/20 w sprawie ze skargi S.A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] września 2020 roku nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę; 2. odstępuje od zasądzenia od S. A. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego całości.
Wyrokiem z dnia 17 marca 2021 r. (sygn. akt II SA/Łd 802/20), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, orzekając na skutek skargi wniesionej przez S. A., uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] września 2020 r. nr [...] oraz utrzymaną przez nią w mocy decyzję Burmistrza Miasta [...] z dnia [...] sierpnia 2020 r. nr w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego.
Z akt sprawy wynikało, że w oparciu o decyzję Burmistrza Miasta [...] z dnia [...] lipca 2020 r. nr [...], wydaną na wniosek S. A. z dnia 22 czerwca 2020 r., w/w miał przyznany na okres od dnia 1 lipca 2020 r. do dnia 31 października 2020 r. specjalny zasiłek opiekuńczy ze względu na sprawowanie opieki nad żoną - M. A..
W dniu 24 sierpnia 2020 r. zainteresowany złożył kolejny wniosek, tym razem o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego (również z tytułu sprawowania opieki nad żoną). Do wniosku dołączył: orzeczenie o zaliczeniu M. A. do osób ze znacznym stopniem niepełnosprawności (orzeczenie wydano do dnia 31 sierpnia 2021 r. stwierdzając przy tym, że nie da się ustalić daty powstania niepełnosprawności zaś ustalony jej stopień określono od dnia 19 czerwca 2018 r.), wspomnianą wyżej decyzję z dnia 3 lipca 2020 r., kserokopię świadectwa pracy oraz swoje oświadczenie z dnia 21 sierpnia 2020 r.(dotyczące m. in. stanu zdrowia żony, przyczyn rezygnacji z zatrudnienia i ogólnie sytuacji życiowej).
Decyzją z dnia 26 sierpnia 2020 r., Burmistrz Miasta [...] - działając na podstawie art. 104, art. 107, art. 130 § 4 k.p.a. i art. 17 ust. 1, 2 i 3, art. 20 ust. 3, art. 24 ust. 4, art. 26 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 111 - dalej zwanej "u.ś.r.") - odmówił przyznania S. A. świadczenia w formie świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, wnioskowanego na M. A. - z uwagi na brak spełnienia przez wnioskodawcę warunków, wynikających z art. 17 ust. 1lit. b) u.ś.r. Zdaniem bowiem Burmistrza Miasta [...], wprawdzie wyrokiem Trybunatu Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. (sygn. akt K 38/13), przepis ten został uznany za niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności, ale jednak, przepis ten nadal pozostawał w mocy. Zatem - jak twierdził organ - skoro normy prawne, zawarte w omawianej ustawie, mają charakter bezwzględnie obowiązujący to w/w przepis nadal stanowił w tym przypadku przeszkodę dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.
Poza tym Burmistrz Miasta [...], wskazując na treść art. 17 ust. 5 pkt 1 b) u.ś.r., podkreślił jednocześnie, że choć pouczył wnioskodawcę, iż w przypadku zbiegu prawa do świadczenia pielęgnacyjnego i specjalnego zasiłku opiekuńczego zachodzi konieczność rezygnacji z jednego z w/w świadczeń, to jednak S. A. nadal pobierał (przyznany mu od dnia 1 lipca 2020 r.) specjalny zasiłek opiekuńczy na żonę.