Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Wiesław Morys, Sędzia NSA Monika Nowicka, Sędzia del. WSA Agnieszka Miernik (spr.), Protokolant asystent sędziego Łukasz Mazur, po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 stycznia 2012 r. sygn. akt VII SA/Wa 1422/11 w sprawie ze skargi M. G. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia o stopniu niepełnosprawności 1) oddala skargę kasacyjną 2) odstępuje od zasądzenia od M. G. na rzecz Ministra Pracy i Polityki Społecznej kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 19 stycznia 2012 r. sygn. akt VII SA/Wa 1422/11 oddalił skargę M. G. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia o stopniu niepełnosprawności.
W uzasadnieniu wyroku Sąd podał następujący stan faktyczny i prawny:
Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w E. wszczął z urzędu postępowanie nadzwyczajne w sprawie zbadania zgodności z prawem orzeczenia Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w E. z dnia [...] października 2004 r. nr [...] zaliczającego M. G. do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.
Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w E. decyzją z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...], na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), powoływanej dalej jako "k.p.a.", stwierdził nieważność orzeczenia o stopniu niepełnosprawności z dnia [...] października 2004 r. Organ nadzoru wskazał, że Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w E. zaliczył M. G. do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności na stałe, od dzieciństwa, ze wskazaniem symboli kodów niepełnosprawności: 02-P i 07-S zgodnie z § 32 ust. 2 pkt 2 i 7 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności (Dz. U. Nr 139, poz. 1328 ze zm.). W ocenie organu nadzoru brak było podstaw, aby stwierdzić zaburzenia psychiatryczne nasilone w stopniu uzasadniającym orzeczenie umiarkowanego stopnia niepełnosprawności z tytułu symbolu kodu 02-P, a tym samym brak jest jakiegokolwiek potwierdzenia, iż powyższe zaburzenia miały miejsce w dzieciństwie. Z dokumentów zgromadzonych na dzień wydania orzeczenia z dnia [...] października 2004 r. wynika, że M. G. jest osobą samodzielną, nie wymagającą pomocy osób drugich. U orzekanej nie występują ponadto ograniczenia umożliwiające orzeczenie umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zgodnie z obowiązującymi w dacie orzekania przez Powiatowy Zespół przepisami, tj. art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 ze zm.). Definicja umiarkowanego stopnia niepełnosprawności nie budzi wątpliwości interpretacyjnych, a jej brzmienie jest jednoznaczne. W ocenie organu nadzoru, uznanie że stan zdrowia strony kwalifikuje ją do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, stanowi rażące naruszenie prawa.
Minister Pracy i Polityki Społecznej decyzją z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania M. G., utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] kwietnia 2010 r. i wskazał, że organ pierwszej instancji rozważył z należytą wnikliwością, czy wystąpiły dostateczne podstawy do oceny, iż wydanie orzeczenia przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w E. nastąpiło z rażącym naruszeniem prawa.