Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska sędzia del. WSA Mirosław Wincenciak po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 13 grudnia 2016 r., sygn. akt III SA/Kr 1142/16 w sprawie ze skargi Wojewody M. na zarządzenie Wójta Gminy R. z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie odwołania ze stanowiska dyrektora przedszkola 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Gminy R. na rzecz Wojewody M. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uwzględnił skargę Wojewody M. na sprecyzowane w sentencji zarządzenie Wójta Gminy R. i stwierdził jego niezgodność z prawem.
Przedstawiając w uzasadnieniu tegoż wyroku stan faktyczny sprawy Sąd I instancji wskazał, że zaskarżonym zarządzeniem, na podstawie art. 30 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446 ze zm.), art. 5 ust. 2 i 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 216, poz. 1584 ze zm.) oraz art. 70 w związku z art. 52 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy, organ odwołał A. J.-S. ze stanowiska Dyrektora Gminnego Przedszkola w R. Jako powód podał prowadzenie przez nią działalności gospodarczej na własny rachunek, wbrew zakazowi wynikającemu z art. 4 cytowanej ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. Zaskarżył je organ nadzoru, zarzucając mu istotne naruszenie prawa, zwłaszcza art. 4 pkt 6, art. 5 ust. 2 i 6 przywołanej wyżej ustawy z 21 sierpnia 1997 r. W uzasadnieniu skargi - obszernie opisanym przez Sąd I instancji w motywach zaskarżonego wyroku - podał, iż jakkolwiek A. J.-S. pełniąc funkcję dyrektora przedszkola gminnego zarejestrowała w dniu 1 czerwca 2014 r. działalność gospodarczą, to jednak po pierwsze faktycznie jej nie prowadziła, po wtóre rejestracja nastąpiła w określonym celu, a mianowicie uzyskania dofinansowania projektu unijnego. Miał on nazwę "[...]". Okres realizacji projektu określono na czas od 1 lipca 2014 r. do 30 czerwca 2015 r. Wniosek w tym przedmiocie złożyła wspólnie z Gminą R., jednak nie zyskał on akceptacji. Dlatego tę działalność gospodarczą wyrejestrowała w dniu 31 lipca 2014 r. Wojewoda M. wskazał, iż zarejestrowanie działalności zmierzało do wspólnego podjęcia prac mających na celu poprawę jakości wykonywania przez Gminę R. powierzonych samorządom zadań edukacyjnych. W jego przekonaniu A. J.-S. nie mogła przewidzieć, że zaangażowanie się w ten projekt będzie skutkowało negatywnymi konsekwencjami ujawnionymi choćby w kwestionowanym zarządzeniu. Nadto zważył, że Wójt Gminy R. już w dacie złożenia wniosku o dofinansowanie wiedział o prowadzeniu działalności gospodarczej przez wymienioną. Tym samym wydanie tego zarządzenia nastąpiło z przekroczeniem miesięcznego terminu określonego w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne. Wreszcie zwrócił uwagę, że wpis do rejestru ma charakter deklaratoryjny i stwarza domniemanie prowadzenia działalności gospodarczej, lecz jest to domniemanie obalalne. Tak się stało w tej sprawie, w której wykazano, iż Dyrektor przedszkola nie prowadziła działalności gospodarczej, którą zarejestrowała. W ocenie organu nadzoru również zasada proporcjonalności sprzeciwia się jej odwołaniu z tej funkcji, nadto cel sformułowanego wyżej zakazu, jakim jest zapobieżenie zbiegowi aktywności na gruncie prywatnym i publicznym. Konfliktu interesów w tym przypadku nie dostrzegł. Jak podano, Wojewoda M. sporządził wcześniej rozstrzygnięcie nadzorcze - z dnia [...] grudnia 2014 r., w którym stwierdził nieważność przedmiotowego zarządzenia, lecz na skutek skargi Gminy R. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 26 maja 2015 r., sygn. akt III SA/Kr 290/15, je uchylił, albowiem zostało ono wydane z uchybieniem terminu. Stanowisko to zaakceptował Naczelny Sąd Administracyjny, który wyrokiem z dnia 18 lutego 2016 r., sygn. akt I OSK 2707/15, oddalił skargę kasacyjną od tego orzeczenia.