Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Sikorska, Sędzia NSA Maciej Dybowski (spr.), Sędzia del. WSA Mirosław Wincenciak, Protokolant starszy inspektor sądowy Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 1 marca 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Gospodarki od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 grudnia 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 318/14 w sprawie ze skargi S. . na postanowienie Ministra Gospodarki z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji 1. oddala skargę kasacyjną; 2. odstępuje od zasądzenia od Ministra Rozwoju i Finansów na rzecz S. zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.
Wyrokiem z dnia 4 grudnia 2014 r., sygn. akt I SA/Wa 318/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi Spółki [...] na postanowienie Ministra Gospodarki z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchylił zaskarżone postanowienie; 2. stwierdził, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu; 3. zasądził od Ministra Gospodarki na rzecz skarżącej Spółki [...] kwotę 200 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Postanowieniem z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] (dalej postanowienie z [...] lipca 2013 r.), Minister Gospodarki (dalej Minister) odmówił wszczęcia postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia nr 2 Ministra Przemysłu Lekkiego z dnia [...] lipca 1949 r. o przejęciu przedsiębiorstw na własność Państwa (dalej orzeczenie nr 2), w części dotyczącej przedsiębiorstwa pod nazwą [...].
Minister wskazał, że postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczenia nr 2 toczyło się wcześniej przed Ministrem Gospodarki z wniosku z 24 lipca 2004 r. R. D.-O. i V. D., reprezentowanych przez radcę prawnego W. L. i z wniosku z 23 października 2006 r. Spółki [...], reprezentowanej przez kuratora - radcę prawnego W. L.
Decyzją z [...] lutego 2010 r. znak [...] (dalej decyzja z [...] lutego 2010 r.) Minister Gospodarki umorzył postępowanie z wniosku radcy prawnego W. L. - kuratora Spółki [...], w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia nr 2, z uwagi na brak interesu prawnego kuratora. Na skutek wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Minister Gospodarki decyzją z dnia [...] maja 2010 r. znak [...] (dalej decyzja z [...] maja 2010 r.), umorzył postępowanie administracyjne, wskazując, że z decyzji z [...] lutego 2010 r. nie wynikają dla radcy prawnego W. L. - jako likwidatora żadne uprawnienia bądź obowiązki natury prawnej, które uprawniałyby go do żądania ponownego rozpatrzenia sprawy.
Wyrokiem z 19 listopada 2010 r., sygn. akt IV SA/Wa 1367/10 (dalej wyrok IV SA/Wa 1367/10), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi [...] (dalej Spółka) uchylił decyzję z [...] maja 2010 r. i poprzedzającą ją decyzję z [...] lutego 2010 r., podnosząc że nie zostało umorzone postępowanie prowadzone z wniosku R. D.-O. i V. D., mimo że w uzasadnieniu decyzji organ prawidłowo wskazał, że podmioty te jako akcjonariusze Spółki [...] nie są legitymowane do żądania stwierdzenia nieważności aktu nacjonalizacyjnego Spółki. W uzasadnieniu wyroku IV SA/Wa 1367/10 Sąd wskazał, że organ prawidłowo wywiódł, że kurator Spółki [...] nie był legitymowany do złożenia w imieniu Spółki wniosku o stwierdzenie nieważności orzeczenia nacjonalizacyjnego, gdyż uczynił to z przekroczeniem kompetencji wynikających z art. 42 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. nr 16, poz. 93 ze zm., dalej kc). Organ w decyzji tej niewłaściwie określił stronę postępowania, wobec której umorzono postępowanie administracyjne. Stroną tą, jak wynika z decyzji, jest radca prawny W. L. - kurator Spółki [...], zamiast Spółka [...] reprezentowana przez przedstawiciela ustawowego - kuratora W. L.