Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Mleczko-Jabłońska Sędzia NSA Piotr Pietrasz Sędzia del. WSA Marek Sachajko (spr.) po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 września 2018 r., sygn. akt V SA/Wa 526/18 w sprawie ze skargi M. W. P. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności 1. uchyla zaskarżony wyrok; 2. oddala skargę; 3. zasądza od M. W. P. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 460 (czterysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z 20 września 2018 r., V SA/Wa 526/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi M. W. P. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności - uchylił zaskarżone postanowienie oraz zasądził zwrot kosztów postępowania sądowego. Wyrok, jak wynika z jego uzasadnienia, zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Decyzją z [...] września 2013 r. Naczelnik Urzędu Celnego I w Warszawie określił M. W. P. (dalej także jako strona, skarżący) zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym w wysokości 37.834 zł z tytułu produkcji wyrobu akcyzowego - tytoniu do palenia, w listopadzie 2010 r. Następnie Naczelnik Urzędu Celnego I w Warszawie postanowieniem nr [...] z [...] września 2013 r. nadał powyższej decyzji rygor natychmiastowej wykonalności, wskazując w podstawie prawnej m.in. art. 239 b § 1 pkt 2 O.p. W uzasadnieniu wskazano na fakt likwidacji przez stronę prowadzonej działalności gospodarczej, jak również na to, że skarżący swym celowo zachowaniem utrudniał i przedłużał postępowanie podatkowe.
Na powyższe postanowienie skarżący złożył zażalenie. Dyrektor Izby Celnej w Warszawie postanowieniem z [...] grudnia 2013 r. stwierdził, że zażalenie zostało wniesione z uchybieniem terminu. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 2 września 2014 r., V SA/Wa 573/14, oddalił skargę strony na ww. postanowienie. Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu skargi kasacyjnej strony wyrokiem z 21 października 2016 r., I GSK 14/15, uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania WSA w Warszawie. WSA w Warszawie prawomocnym wyrokiem z 29 maja 2017 r., V SA/Wa 183/17 uchylił postanowienie Dyrektora Izby Celnej w Warszawie z [...] grudnia 2013 r. stwierdzające uchybienie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności.
Uchylenie postanowienia spowodowało, że sprawa powróciła na etap rozpatrzenia zażalenia. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Warszawie uznał, że zażalenie zostało wniesione z zachowaniem terminu do dokonania tej czynności. W związku z czym rozpatrzył zażalenie i ww. postanowieniem z [...] stycznia 2018 r. utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności.
Organ II instancji wskazał, że strona z dniem 31 maja 2012 r. zaprzestała wykonywania działalności gospodarczej. Ponadto wobec strony toczyły się w tym czasie postępowania egzekucyjne. Zatem w ocenie organu spełniona została przesłanka unormowana w art. 239b § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej.
Uwzględniając skargę strony na opisane postanowienie, ww. wyrokiem z 20 września 2018 r. WSA w Warszawie wskazał, że brak jest podstaw do uznania, że postanowienie organu I instancji zostało doręczone stronie zanim zaczęła funkcjonować w obrocie prawnym decyzja naczelnika UC z [...] września 2013 r., bowiem jak wynika z dowodów znajdujących się w aktach administracyjnych, postanowieniem z [...] grudnia 2013 r. Dyrektor Izby Celnej stwierdził, że odwołanie od decyzji z [...] września 2013 r. zostało złożone po terminie. Postanowienie to nie zostało zaskarżone, wobec czego stało się ostateczne. Okoliczność ta - zdaniem WSA - wyklucza możliwość dowodzenia w przedmiotowym postępowaniu, że decyzja została stronie doręczona w innej dacie niż wskazana.