Skarga kasacyjna na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zajda (spr.) Sędzia NSA Ludmiła Jajkiewicz Sędzia del. WSA Piotr Kraczowski Protokolant Partycja Czubała po rozpoznaniu w dniu 5 września 2018 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej [A.] Spółki z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 grudnia 2015 r. sygn. akt V SA/Wa 2484/15 w sprawie ze skargi [A.] Spółki z o.o. w W. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1. uchyla zaskarżony wyrok; 2. uchyla zaskarżoną decyzję; 3. zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz [A.] Spółki z o.o. w W. 760 (siedemset sześćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/3

Wyrokiem z dnia 22 grudnia 2015 r., sygn. akt V SA/Wa 2484/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę [...] spółki z o.o. w W. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] marca 2015 r., w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu kary pieniężnej.

Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym:

Główny Inspektor Transportu Drogowego decyzją z dnia [...] czerwca 2014 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie M. Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] listopada 2013 r. nakładające na Spółkę karę pieniężną w wysokości 8.000 zł.

W dniu 29 lipca 2014 r. skarżąca Spółka wniosła o umorzenie w całości lub w części kary pieniężnej, z uwagi na trudną sytuację finansową firmy.

Główny Inspektor Transportu Drogowego decyzją z dnia [...] września 2014 r. odmówił umorzenia w całości lub w części kary pieniężnej.

Zaskarżoną decyzją Główny Inspektor Transportu Drogowego utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.

Stwierdził, że w 2013 r. Spółka osiągnęła przychód w kwocie 3.112.930,20 zł przy kosztach uzyskania przychodu w wysokości 3.164.309,92 zł. Za styczeń-lipiec 2014 r. Spółka uzyskała przychód w wysokości 2.250.690,45 zł, w tym stratę - 57.430,83 zł. Nie posiada nieruchomości ani oszczędności; jest właścicielką dwóch pojazdów ciężarowych marki [...], rok prod. 2000 i 2003.

Analizując przesłanki umorzenia organ stwierdził, że Spółka nie przedstawiła dowodów wskazujących, iż w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwoty wyższej od kosztów egzekucyjnych. Nie wykazała także, że zachodzi jej ważny interes, przy czym interes dłużnika powinien być rozumiany w kontekście powszechnie akceptowanych wartości, takich jak życie i zdrowie ludzkie oraz powinien być odzwierciedleniem nadzwyczajnych okoliczności, niezależnych od dłużnika, w następstwie których popadł on w zaległości w regulowaniu swoich należności publicznoprawnych. Strata poniesiona w ostatnich miesiącach nie może sama w sobie być uznana za przesłankę umożliwiającą zastosowanie ulgi w postaci umorzenia należności pieniężnej. Mimo wysokich kosztów uzyskania przychodu, strona prowadzi działalność gospodarczą nieprzerwanie. Brak jest też informacji o ewentualnych problemach strony związanych z ujemnym bilansem działalności gospodarczej. Ponoszone wydatki związane z prowadzoną działalnością wielokrotnie przewyższają kwotę nałożonej kary. Podkreślono także prewencyjny charakter kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Spółki.

Wskazał, że organ zasadnie wysnuł wniosek, iż w sprawie nie zachodzą przesłanki umorzenia. Spółka nie wykazała, że zachodzi uzasadnione przypuszczenie, iż w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwoty wyższej od kosztów dochodzenia i egzekucji tej należności lub postępowanie egzekucyjne okazało się nieskuteczne albo że zachodzi ważny interes dłużnika lub interes publiczny.

Prokurent Spółki, będący zarazem wspólnikiem, ma kłopoty zdrowotne. Jednakże wniosek o umorzenie dotyczy Spółki jako całości - a ma ona więcej, niż jednego wspólnika. Mimo pewnych strat, nadal prowadzi działalność gospodarczą, a przecież ryzyko jej prowadzenia nie może spoczywać na jednym, chorym wspólniku. W sytuacji choroby wspólnika podmiot gospodarczy winien szukać innych rozwiązań. Przy prowadzeniu działalności gospodarczej zawsze istnieje ryzyko. Nie zostało przy tym wykazane, czy i jakie straty faktycznie Spółka poniosła w związku z chorobą wspólnika. W tej mierze stwierdzenia skarżącej są ogólne.

Strona 1/3