Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach Sędzia NSA Janusz Zajda Sędzia NSA Elżbieta Kowalik-Grzanka (spr.) Protokolant Michał Mazur po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Gminy G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 17 lutego 2016 r. sygn. akt I SA/Sz 1193/15 w sprawie ze skargi Gminy G. na decyzję Zarządu Województwa Zachodniopomorskiego z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania do zwrotu części dofinansowania z budżetu Unii Europejskiej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Gminy G. na rzecz Zarządu Województwa Zachodniopomorskiego kwotę 5400 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 17 lutego 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie sygn. akt I SA/Sz 1193/15 oddalił skargę Gminy G. na decyzję Zarządu Województwa Zachodniopomorskiego z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu części środków otrzymanych w ramach umowy o dofinansowanie na realizację projektu wraz z odsetkami.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożyła Gmina G. Wyrok zaskarżyła w całości, wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.
Skarżąca kasacyjnie Gmina G., na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła naruszenie:
1. Art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) poprzez błędną ocenę naruszenia art. 207 ust. 1 pkt 3, ust. 8 i ust. 9 pkt 1 w zw. z art. 169 ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 roku o finansach publicznych, dalej "ufp" i uznanie, że organ słusznie stwierdził, że Skarżący pobrał środki przeznaczone na realizację programu finansowanego z udziałem środków europejskich nienależnie, w sytuacji gdy Skarżący pobrał je zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz w wysokości i na warunkach określonych w umowie o dofinansowanie, co oznacza, że w niniejszej sprawie nie doszło do pobrania środków bez podstawy prawnej, a co za tym idzie nie zostały spełnione przesłanki warunkujące wydanie decyzji w trybie art. 207 ufp, w zakresie zwrotu co do odsetek, co doprowadziło do bezzasadnego oddalenia skargi;
2. Art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) poprzez błędną ocenę naruszenia art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 6 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeks postępowania administracyjnego przez nieprawidłową kontrolę decyzji i przyjęcie, że organ wydał decyzję utrzymującą w mocy decyzję z dnia 13 maja 2015 roku w całości, mimo istnienia podstawy do jej uchylenia oraz mimo braku możliwości wydania decyzji nieujętej w katalogu rozstrzygnięć organu odwoławczego, o którym mowa w art. 138 kpa, co doprowadziło do bezzasadnego oddalenia skargi;
3. Art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) poprzez błędną ocenę naruszenia art. 7 § 1 kpa, art. 77 § 1 kpa oraz art. 80 kpa przez nieprawidłową kontrolę decyzji i nieuwzględnienie zarzutu Skarżącej, że organ niewyczerpująco rozpatrzył materiał dowodowy oraz go dowolnie ocenił i nie podjął wszelkich kroków niezbędnych do załatwienia sprawy w sytuacji, gdy ze zgromadzonego materiału dowodowego, w tym szczególności ze złożonego przez Skarżącego oświadczenia o kwalifikowalności VAT, interpretacji indywidualnej oraz poszczególnych rozstrzygnięć sądów administracyjnych uzyskanych przez Skarżącego wprost wynika, że począwszy od dnia złożenia oświadczenia aż do prawomocnego zakończenia postępowania przed sądami administracyjnymi Skarżący nie miał prawnej możliwości odzyskania podatku VAT, a co za tym idzie nie sposób uznać, że pobrane przez niego środki były nienależne, co doprowadziło do bezzasadnego oddalenia skargi;