Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Przegalińska (spr.) Sędzia NSA Janusz Zajda Sędzia del. WSA Dorota Dąbek Protokolant Anna Fyda-Kawula po rozpoznaniu w dniu 31 sierpnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Celnej w Kielcach od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 28 maja 2013 r., sygn. akt I SA/Ke 218/13 w sprawie ze skargi S.Spółki z o.o. z siedzibą w D. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Kielcach z dnia [...] stycznia 2013 r., nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Kielcach; 2. zasądza od S. Spółki z o.o. z siedzibą w D. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w Kielcach 2.608 (słownie: dwa tysiące sześćset osiem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach wyrokiem z dnia 28 maja 2013 r. sygn. akt I SA/Ke 218/13 stwierdził nieważność decyzji zaskarżonej przez S. Sp. z o.o. w D. wydanej w dniu [...] stycznia 2013 r. przez Dyrektora Izby Celnej w Kielcach, określił, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości i orzekł o kosztach postępowania.
Naczelnik Urzędu Celnego w Kielcach wydał względem "S. - K. i W. S." decyzję z dnia [...] października 2012 r., w której określił zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym w wysokości 16.026 zł z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu marki Nissan Navara, uznając, iż w momencie nabycia był - podlegającym opodatkowaniu podatkiem akcyzowym - samochodem osobowym, kwalifikowanym do pozycji CN 8703.
Organ II instancji rozpoznając odwołanie od powyższego rozstrzygnięcia uchylił decyzję organu I instancji i określił zobowiązanie podatkowe w kwocie 13.819 zł. Decyzja została skierowana do "S. - K i. W. S. s.c.". Organ II instancji podzielił pogląd organ I instancji, co do zasadności zaklasyfikowania spornego pojazdu do kodu CN 8703, a tym samym konieczności wymierzenia podatku akcyzowego skarżącej spółce.
Sąd I instancji rozpoznający skargę na powyższe rozstrzygnięcie organu II instancji wskazał, że zaskarżona decyzja dotknięta jest wymienioną w art. 247 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 749, dalej jako O.p.) wadą kwalifikowaną, albowiem skierowana została do podmiotu niebędącego stroną w sprawie.
W ocenie Sądu nie sposób zgodzić się z organem, że na gruncie ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2004 r., Nr 29, poz. 257 ze zm., dalej: u.p.a.) podatnikiem jest spółka cywilna, nie zaś jej wspólnicy.
Sąd odwołując się do regulacji zwartych w o.p., u.p.a. a także kodeksie cywilnym wskazał, że spółka cywilna nie dokonała i nie mogła dokonać czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, gdyż nie miała zdolności prawnej do zawarcia podlegającej akcyzie umowy. Oznacza to, że stroną zawartej umowy sprzedaży samochodu byli występujący w sprawie wspólnicy spółki i oni (a nie spółka) są podmiotami wszelkich praw i obowiązków wynikających z wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu. Oznacza to, że zaskarżona decyzja nie została skierowania do strony postępowania podatkowego.
Sąd I instancji wskazał, iż mając na uwadze, że niniejsza decyzja ostateczna została skierowana do spółki cywilnej, a nie do jej wspólników, należało uznać, że jest dotknięta wadą kwalifikowaną, a tym samym jest nieważna, co w konsekwencji skutkuje - z mocy art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a w związku z art. 247 § 1 pkt 5 o.p. - stwierdzeniem jej nieważności.
Ostatecznie Sąd wskazał, że ponownie rozpoznając sprawę, organ powinien ustalić czy pozostała w obrocie decyzja organu I instancji jest zgodna z prawem i kto był stroną toczącego się przed organem I instancji postępowania podatkowego, mając na względzie, że jego stroną winni być wspólnicy spółki cywilnej. Ponadto Sąd zauważył, że organ I instancji jako stronę postępowania wskazał "S. - K. i W. S.", tak w postanowieniu o wszczęciu postępowania jak i w decyzji, nie wyjaśniając jednak, o jaką formę organizacyjną spółki chodziło. Nadto doręczenia dokonywane były na tak oznaczoną stronę, gdy zgodnie z prawem wszelkie czynności w postępowaniu podatkowym winny być kierowane i doręczane - jak wskazano - jej wspólnikom.