Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ludmiła Jajkiewicz Sędzia NSA Zofia Borowicz Sędzia del. WSA Artur Adamiec (spr.) po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Rady Gminy Rzekuń od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 maja 2018 r. sygn. akt V SA/Wa 1531/17 w sprawie ze skargi S. G. na uchwałę Rady Gminy Rzekuń z dnia 30 maja 2017 r. nr XXXIV/226/2017 w przedmiocie nieudzielenia wójtowi absolutorium z tytułu wykonania budżetu gminy 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie; 2. zasądza od S. G. na rzecz Rady Gminy Rzekuń kwotę 527 (pięćset dwadzieścia siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania
1.1. Wyrokiem z 8 maja 2018 r. sygn. akt V SA/Wa 1531/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 147 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U.2017.1369 ze zm.) dalej "p.p.s.a", po rozpoznaniu skargi S. G. na uchwałę Rady Gminy Rzekuń z 30 maja 2017 r. nr XXXIV/226/2017 w przedmiocie uchwały w sprawie nieudzielenia wójtowi absolutorium z tytułu wykonania budżetu gminy za 2016 r., stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały.
1.2. Sąd pierwszej instancji wskazał, że przedmiotem skargi jest uchwała Rady Gminy Rzekuń z 30 maja 2017 r. nr XXXIV/226/2017 w sprawie nieudzielenia Wójtowi Gminy Rzekuń absolutorium z tytułu wykonania budżetu Gminy za 2016 r. Uchwała została podjęta na postawie art. 18 ust. 2 pkt 4 i art. 28a ust. 2 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (j.t. Dz.U.2016.446 ze zm.) - dalej "u.s.g." oraz art. 271 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (j.t. Dz.U.2016.1870 ze zm.) - dalej "u.f.p." W uchwale wskazano, że Rada, po zapoznaniu się z: 1) sprawozdaniem z wykonania budżetu Gminy Rzekuń za 2016 r. 2) sprawozdaniem finansowym, 3) opinią regionalnej izby obrachunkowej, 4) informacją o stanie mienia Gminy Rzekuń, 5) stanowiskiem komisji rewizyjnej, postanowiła nie udzielić absolutorium Wójtowi Gminy Rzekuń z tytułu wykonania budżetu Gminy Rzekuń za rok 2016. Przedmiotowa uchwała nie zawierała uzasadnienia wyjaśniającego podstawę nieudzielenia absolutorium.
1.3. Pismem z 28 czerwca 2017 r., skarżący wezwał Radę do usunięcia naruszenia prawa, zarzucając naruszenie art. 18 ust. 2 pkt 4 u.s.g. oraz art. 271 u.f.p. poprzez podjęcie ww. uchwały przy jednoczesnym braku wskazania zawinionego przez Wójta niewykonania istotnych zadań określonych w uchwale budżetowej, powodujących naruszenie granic wydatków. Rada nie udzieliła odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
2. Skarga do Sądu pierwszej instancji
2.1. W skardze złożonej na powyższą uchwałę S. G. Wójt Gminy Rzekuń wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały. W uzasadnieniu skargi przytoczył argumentację analogiczną do przedstawionej w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa. Wskazał ponadto, że uchwała odmawiająca udzielenia absolutorium wpływa bezpośrednio na sferę prawną skarżącego, ponieważ podjęcie przez radę gminy uchwały o nieudzieleniu absolutorium daje początek do uruchomienia procedury odwołania wójta w drodze referendum. Okoliczność ta ma zatem przesądzać o tym, że skarżący posiada legitymację do wniesienia skargi w trybie art. 101 u.s.g.
2.2. W odpowiedzi na skargę Rada wniosła o odrzucenie skargi ewentualnie o jej oddalenie. Wskazała m.in., że skarga została wniesiona po terminie. Od 1 czerwca 2017 r. nie obowiązuje przepis, który stanowił, iż przed wniesieniem skargi do sądu administracyjnego na uchwałę lub zarządzenie podjęte przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej konieczne jest wniesienie wezwania do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia do właściwego organu, który wydał zaskarżoną uchwałę lub akt. Do skarg wnoszonych na podstawie art. 101 u.s.g. zastosowanie ma art. 53 § 1 p.p.s.a., który stanowi, że skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a. Rada zwróciła uwagę, że skarżący wniósł wezwanie do usunięcia naruszenia prawa 28 czerwca 2017 r., a skargę 27 lipca 2017 r. W ocenie Rady termin do jej wniesienia biegł natomiast od 31 maja 2017 r., tj. upłynął 29 czerwca 2017 r. Rada zakwestionowała również posiadanie przez skarżącego interesu prawnego w świetle art. 101 u.s.g.