Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Lidia Ciechomska-Florek Sędzia NSA Dariusz Dudra (spr.) Sędzia del. WSA Izabella Janson Protokolant Ewa Czajkowska po rozpoznaniu w dniu 26 września 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej P. Sp. z o.o. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 listopada 2016 r. sygn. akt V SA/Wa 249/16 w sprawie ze skargi P. Sp. z o.o. w K. na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych 1. oddala skargę kasacyjną: 2. zasądza od P. Sp. z o.o. w K. na rzecz Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 10 listopada 2016 r., sygn. akt V SA/Wa 249/16 oddalił skargę P. Sp. z o.o. w K. na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych.
Sąd I instancji za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia.
Decyzją z dnia [...] grudnia 2015 r. Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej utrzymał w mocy decyzję Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych z [...] czerwca 2015 r. o odmowie wypłaty miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych za miesiąc grudzień 2014 r.
W uzasadnieniu decyzji organ II instancji podniósł, iż stosownie do art. 48a ust. 2 i ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 127, poz. 721 z późn. zm. - dalej: ustawa o rehabilitacji), środki Funduszu, przyznane pracodawcy wykonującemu działalność gospodarczą na podstawie art. 26, art. 26a (dofinansowanie do wynagrodzeń osób niepełnosprawnych), art. 26d i art. 32 ust. 1 pkt 2 stanowią pomoc na zatrudnienie pracowników niepełnosprawnych w rozumieniu rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych), Dz.U.UE.L 2008, nr 214, poz. 3 - dalej: rozporządzenie Komisji (WE) Nr 800/2008.
Dalej organ odwoławczy zwrócił uwagę, iż skarżąca jest średnim przedsiębiorstwem bowiem spełnia przesłanki z definicji zawartej w art. 2 ust. 1 załącznika I do w/w rozporządzenia tj. zatrudnia mniej niż 250 pracowników i jej roczny obrót nie przekracza 50 mln EUR. Oznacza to, że przy ocenie jej sytuacji finansowej, zastosowanie będzie miała uproszczona definicja przedsiębiorstwa zagrożonego określona w rozporządzeniu Komisji.
Organ podkreślił, iż zasadnicze znaczenie w przedmiotowej sprawie ma fakt badania, przez organ rozpatrujący sprawę, sytuacji ekonomicznej strony na dzień złożenia przez nią wniosku o udzielenie pomocy, co wynika z treści art. 37 ust. 5 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2007 r., Nr 59, poz. 404 z późn. zm.). Ponadto pomoc, o której mowa w art. 26a ustawy o rehabilitacji jest ściśle związana z zatrudnieniem pracownika w określonym miesiącu. Szczegółowo analizując dokumentację finansową przedstawiającą wartość posiadanego kapitału oraz niepokryte straty na dzień 31 grudnia 2014 r., organ odwoławczy zwrócił uwagę, iż strona spełniła przesłanki z art. 7 lit. a rozporządzenia Komisji (WE) Nr 800/2008 i tym samym zgodnie z art. 48a ust. 3 pkt 1 ustawy o rehabilitacji znajdowała się na dzień złożenia wniosku w trudnej sytuacji ekonomicznej uniemożliwiającej wypłatę dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych.