Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Pietrasz Sędzia NSA Zofia Borowicz Sędzia del. WSA Artur Adamiec (spr.) Protokolant Dorota Onyśk po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej G. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 14 czerwca 2016 r. sygn. akt I SA/Gd 1388/15 w sprawie ze skargi G. P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w G. z dnia (...) czerwca 2015 r. nr (...) w przedmiocie podatku akcyzowego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od G. P. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w G. kwotę 10800 (dziesięć tysięcy osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrokiem z 14 czerwca 2016 r. sygn. akt I SA/Gd 1388/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz.U.2012.270) - dalej "p.p.s.a", oddalił skargę G.P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Gdyni ("Dyrektor") z (...) czerwca 2015 r., nr (...)w przedmiocie podatku akcyzowego.
Sąd pierwszej instancji wskazał, że z ustalonego i zaaprobowanego stanu faktycznego wynika, że na podstawie dwóch faktur, pierwszej z 5 sierpnia 2014 r. oraz drugiej z 26 września 2014 r., skarżąca nabyła susz tytoniowy. W objętym kontrolą podatkową okresie przedmiotowy susz nie znajdował się już jednak w posiadaniu skarżącej, ponieważ zgodnie z kolejnymi dwiema fakturami, wystawionymi odpowiednio 18 listopada 2014 r. oraz 8 grudnia 2014 r., skarżąca zbyła go na rzecz prowadzącego działalność gospodarczą F. Z.. Okoliczności te są pomiędzy stronami postępowania bezsporne, a dokumenty potwierdzające przebieg wspomnianych transakcji nie były na żadnym etapie sprawy kwestionowane. Bezsporne jest także i to, że F. Z., który nabył od strony przedmiotowy susz w chwili dokonania sprzedaży nie posiadał zezwolenia właściwego organu na prowadzenie składu podatkowego, ani nie złożył powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot tytoniowy. Podniesione w tej mierze zarzuty skupiają się raczej na wykazaniu błędnego przeświadczenia strony, co do spełniania w chwili zawarcia umów sprzedaży ustawowych przesłanek przez F. Z., uzasadnionego zamierzonym i niezgodnym z prawem działaniem kontrahenta, co jednak pozostaje bez wpływu na ostateczne rozstrzygnięcie.
Na negatywną ocenę podniesionych w skardze zarzutów niewątpliwie wpływa treść mających zastosowanie przepisów prawa materialnego. Ustawa o podatku akcyzowym, konkretnie przepis art. 99a ust. 6 pkt 2, zabrania bowiem sprzedaży suszu tytoniowego innemu podmiotowi niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy - luzem bez opakowania. W razie złamania zakazu sprzedaży suszu tytoniowego podmiotom ustawowo nieuprawnionym, na podstawie art. 9b ust. 1 pkt 2 u.p.a., sprzedaż ta stanowi przedmiot opodatkowania, a sprzedawca obowiązany jest, bez wezwania organu podatkowego, złożyć właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklarację podatkową. Złożenie deklaracji zawierającej obliczoną akcyzę, jak i zapłata wykazanego w niej podatku winny nastąpić w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy. Co więcej, obowiązek weryfikacji nabywcy spoczywa bezwzględnie na sprzedawcy (art. 9b ust. 4 u.p.a.). Mjąc na uwadze treść przywołanych przepisów Sąd stanął na stanowisku, że dokonując oceny przedmiotowej sprzedaży organy zasadnie przyjęły, że skarżąca nie zachowała się w sposób odpowiadający treści cytowanych przepisów. Przede wszystkim, odebrany od nabywcy suszu tytoniowego dokument stanowiący powiadomienie o zamiarze rozpoczęcia działalności jako pośredniczący podmiot tytoniowy, abstrahując nawet od jego autentyczności, nie stanowi dokumentu, którego można było żądać od nabywcy w świetle art. 9b ust. 5 u.p.a. W terminie dokonania obu transakcji sprzedaży suszu tytoniowego F. Z. nie był też podmiotem wpisanym do rejestru pośredniczących podmiotów tytoniowych. Ustalenie tej okoliczności leżało w interesie skarżącej. Tym samym dokonując sprzedaży przedmiotowego suszu, bez odebrania respektowanych przepisami ustawy o podatku akcyzowym dokumentów, bądź weryfikacji statusu nabywcy za pomocą informacji zamieszczonych na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej, skarżąca dokonała tej sprzedaży na rzecz podmiotu do tego nieuprawnionemu, czym doprowadziła do powstania obowiązku podatkowego.