Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Dariusz Dudra Sędzia NSA Barbara Mleczko-Jabłońska (spr.) Sędzia del. WSA Piotr Kraczowski po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Miasta Gliwice od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 stycznia 2020 r. sygn. akt V SA/Wa 1378/19 w sprawie ze skargi Miasta Gliwice na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 7 czerwca 2019 r. nr BON.III.5225.13.8.2016.AC/EC/MW w przedmiocie odmowy wypłaty rekompensaty utraconych dochodów z tytułu ustawowych zwolnień 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Miasta Gliwice na rzecz Ministra Pracy i Polityki Społecznej 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, objętym skargą kasacyjną wyrokiem z 23 stycznia 2020 r., sygn. akt V SA/Wa 1378/19, oddalił skargę Miasta Gliwice na decyzję Ministra Rodziny Pracy i Polityki Społecznej z 7 czerwca 2019 r. w przedmiocie odmowy wypłaty rekompensaty utraconych dochodów.
Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym sprawy:
W dniu 22 marca 2016 r. Miasto Gliwice zwróciło się do Oddziału Śląskiego PFRON z wnioskami o przekazanie kwoty w wysokości 240 963,00 zł, rekompensującej utracone dochody z tytułu zwolnień, o których mowa w art. 31 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 511 ze zm.; dalej: ustawa o rehabilitacji). Wnioski uzasadnione były utratą dochodu, wynikającą ze zwolnień podatkowych (podatek od nieruchomości) [A] Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. i dotyczyły lat 2011-2014.
Decyzją z 16 czerwca 2016 r. Prezes Zarządu PFRON odmówił stronie wypłaty rekompensaty utraconych dochodów z tytułu ustawowych zwolnień w ww. kwocie. Organ wyjaśnił, że uprawnienie Miasta do złożenia poszczególnych wniosków za lata 2011-2014 wygasło - zgodnie z art. 47 ust. 2a pkt 2 ustawy o rehabilitacji:
z upływem 25 marca 2012 r. (dla wniosku za 2011 rok), z upływem 25 marca 2013 r. (dla wniosku za 2012 rok), z upływem 25 marca 2014 r. (dla wniosku za 2013 rok), z upływem 25 marca 2015 r. (dla wniosku za 2014 rok), zatem nadesłanie przez stronę w dniu 22 marca 2016 r. wniosków za lata 2011-2014, nie wywołuje skutków prawnych i stanowi podstawę do odmowy wypłaty wnioskowanej kwoty.
Od powyższej decyzji Miasto Gliwice złożyło odwołanie, zarzucając naruszenie art. 47 ust. 2a ustawy o rehabilitacji poprzez jego błędną wykładnię i przyjęcie, iż uchybienie terminowi do złożenia wniosku o wypłatę kwoty rekompensującej dochody utracone z tytułu ustawowych zwolnień, o których mowa w art. 31 ust. 1 pkt 1 ustawy o rehabilitacji z przyczyn niezależnych od Strony powoduje utratę prawa otrzymania kwoty rekompensującej.
Decyzją z 16 czerwca 2019 r. Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Prezesa Zarządu PFRON.
W uzasadnieniu wydanego rozstrzygnięcia organ odwoławczy w pierwszej kolejności powołał treść art. 47 ust. 2a ustawy o rehabilitacji, wyjaśniając, że termin określony w art. 47 ust. 2a pkt 2 ustawy o rehabilitacji ma charakter materialny, a w związku z tym nie podlega przywróceniu.
Wobec powyższego, jak wyjaśnił Minister wniosek:
- za rok 2011, sporządzony według stanu na dzień 31 grudnia 2011 roku, winien zostać złożony w nieprzekraczalnym terminie do dnia 25 marca 2012 r.,
- za rok 2012, sporządzony według stanu na dzień 31 grudnia 2012 roku, winien zostać złożony w nieprzekraczalnym terminie do dnia 25 marca 2013 r.,
- za rok 2013, sporządzony według stanu na dzień 31 grudnia 2013 roku, winien zostać złożony w nieprzekraczalnym terminie do dnia 25 marca 2014 r.,
- za rok 2014, sporządzony według stanu na dzień 31 grudnia 2014 roku, winien zostać złożony w nieprzekraczalnym terminie do dnia 25 marca 2015 r.