Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Danuta Oleś (spr.), Sędzia NSA Marek Olejnik, Sędzia WSA (del.) Elżbieta Olechniewicz, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 14 lipca 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K.W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 17 lutego 2021 r. sygn. akt I SA/Łd 26/21 w sprawie ze skargi K.W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Łodzi (obecnie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi) z dnia 16 grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie określenia zobowiązania w podatku akcyzowym za okres od stycznia do grudnia 2006 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od K.W. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 17 lutego 2021 r., sygn. akt I SA/Łd 26/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę K.W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Łodzi (obecnie Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Łodzi) z 16 grudnia 2016 r. w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie określenia zobowiązania w podatku akcyzowym za okres od stycznia do grudnia 2006 r.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł K.W. (dalej: "strona" lub "skarżący"). Wyrok zaskarżył w całości, zarzucając naruszenie:
I. przepisów postępowania:
- art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej: "p.p.s.a.") w związku z art. 122, art. 187 § 1 i art. 240 § 1 pkt 11 i art. 245 § 1 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, ze zm., dalej: "Ordynacja podatkowa") poprzez przyjęcie, że wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: "TSUE" lub "Trybunał") w sprawie o sygn. akt C-418/14 nie miałby istotnego wpływu na rozstrzygnięcie sprawy skarżącego w podatku akcyzowym, przez co nie stanowi podstawy do uchylenia decyzji ostatecznej w wyniku wznowienia postępowania podatkowego,
- art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a., w związku z art. 122, art. 187 § 1, art. 191 i art. 240 § 1 pkt 11, art. 245 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, poprzez nieprawidłową ocenę przesłanek wznowienia postępowania i podstaw do uchylenia decyzji ostatecznej tj. brak prawidłowej oceny wpływu wyroku TSUE, sygn. C-418/14, na ostateczne rozstrzygnięcie sprawy skarżącego w podatku akcyzowym, w szczególności wynikające z naruszenia wspólnotowej zasady proporcjonalności przez przepisy nakazujące zapłatę wyższej stawki podatkowej z powodu niespełnienia przez podatnika warunków formalnych sprzedaży olejów (braków formalnych oświadczeń) w sytuacji, gdy zapewniona została identyfikowalność nabywców tego oleju,
II. prawa materialnego poprzez:
- niewłaściwe zastosowanie art. 65 ust. 1a ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2004 r. nr 29 poz. 257, dalej: "u.p.a.") w związku z art. 240 § 1 pkt 11 i art. 245 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej i wyrokiem TSUE C-418/14, polegające na tym, że prawidłowe zastosowanie wyroku TSUE w sprawie podatku akcyzowego powinno prowadzić do uchylenia decyzji ostatecznej w wyniku wznowienia postępowania podatkowego, ponieważ zastosowanie wyższej stawki akcyzy wykluczone jest w przypadku wystąpienia braków formalnych oświadczeń o przeznaczeniu oleju opałowego w sytuacji, gdy możliwe jest ustalenie nabywcy tego oleju oraz skontrolowanie rzeczywistego przeznaczenia tego oleju,
- błędną wykładnię art. 65 ust. 1a u.p.a., w związku z wyrokiem TSUE C-418/14, polegającą na pominięciu faktu, że Trybunał nie dokonuje wykładni przepisów krajowych, a przepisów wspólnotowych, przez co interpretacja TSUE dokonana w ww. wyroku ma wpływ na rozstrzygnięcie ostateczne, którego uchylenia żąda skarżący, mimo iż zapadło w kontekście art. 89 ust. 16 ustawy z 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, tj. pominięciu, że wykładnia tego przepisu zaprezentowana w decyzji ostatecznej narusza wspólnotową zasadę proporcjonalności, a prawidłowa wykładnia powinna uwzględniać, że ocena przesłanek zastosowania sankcyjnej stawki na olej opałowy nie może mieć miejsca, jeśli błędy formalne na oświadczeniu w sprawie przeznaczenia oleju opałowego nie uniemożliwiają kontroli przeznaczenia oleju opałowego przez nabywcę.