Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Stanik, Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia del. WSA Barbara Kołodziejczak - Osetek (sprawozdawca), Protokolant Iwona Wtulich, po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Spółki A [sp. z o.o. w M.] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 18 kwietnia 2006 r. sygn. akt I SA/Bd 117/06 w sprawie ze skargi Spółki A na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia [...] grudnia 2005 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Spółki A na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy kwotę 1.800 zł /słownie: jeden tysiąc osiemset złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 18 kwietnia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę spółki A [sp. z o.o. z siedzibą w M.] na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia [...] grudnia 2005 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.
Z przyjętego przez Sąd stanu faktycznego sprawy wynika, że [...] Urząd Skarbowy w Bydgoszczy określił skarżącej spółce wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów usług za grudzień 2002 r. w kwocie 24.365 zł oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości 22 zł, a także odmówił zwrotu części wpłaconej kwoty podatku od towarów i usług w wysokości 21.014 zł. Ponieważ spółka nie odwołała się od powyższej decyzji, stała się ona ostateczna.
Pismem z dnia 28 lipca 2005 r. spółka wniosła o stwierdzenie nieważności decyzji [...] Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy w części dotyczącej odmowy zwrotu wpłaconej kwoty podatku. W uzasadnieniu wniosku powołała się na zapadły wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 2 czerwca 2005 r. dotyczący tej spółki, którym uchylono decyzję Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia [...] lipca 2003 r. w przedmiocie odmowy częściowego zwrotu wpłaconej kwoty podatku od towarów i usług za lipiec 2002 r. W ocenie strony wyrok ten stanowił dowód na nieprawidłową interpretację przepisów art. 14 a) ust. 7 pkt 1 ustawy z dnia z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.)- dalej "ustawa o VAT" - które to przepisy stanowiły podstawę wydania wymienionej na wstępie decyzji.
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wskazując, że w sprawie nie zaistniała żadna z przesłanek wymienionych w art. 247 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - dalej "ord. pod." - decyzją z dnia [...] października 2005 r. odmówił stwierdzenia nieważności decyzji [...] Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy, a następnie po rozpatrzeniu odwołania strony, decyzją z dnia [...] grudnia 2005 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Uzasadniając orzeczenie organ podkreślił, że postępowanie w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznych jest postępowaniem nadzwyczajnym. Mając na uwadze zasadę trwałości decyzji ostatecznych wyrażoną w art. 128 ord. pod. i art. 247 § 1 ord. pod. określający przesłanki stwierdzenia nieważności decyzji organ stwierdził, iż postępowaniu w tym trybie zobowiązany był zbadać ostateczną decyzję wydaną w sprawie pod kątem zaistnienia przesłanek określonych w art. 247§ 1 ord. pod., a nie dokonywać ponownego merytorycznego rozstrzygnięcia poprzez analizę stanu faktycznego sprawy. Powołany przez spółkę wyrok, zdaniem organu, nie może przesądzać w tej konkretnej sprawie rozstrzygnięcia na korzyść skarżącej. Nadto wyrok ten dotyczył innego okresu rozliczeniowego.
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wskazał również, że o rażącym naruszeniu prawa można mówić jedynie w przypadku, gdy proste zestawienie treści decyzji z treścią przepisu prawnego wskazuje na istnienie sprzeczności oczywistych i dostrzegalnych. Zdaniem organu oznacza to, że nie chodzi o spór o wykładnię prawa, lecz o działanie wbrew nakazowi ustanowionemu w sprawie, co powoduje naruszenie prawa materialnego lub procesowego. Stwierdzona nieprawidłowa interpretacja art. 14 a) ust. 7 pkt 1 ustawy o VAT w ocenie organu nie stanowiła rażącego naruszenia prawa. Zastrzeżenia strony co do prawidłowości merytorycznego rozstrzygnięcia winny być przedmiotem odwołania od decyzji, a nie wniosku o stwierdzenie nieważności.