Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędzia WSA (del.) Dagmara Dominik-Ogińska (sprawozdawca), Protokolant Dariusz Rosiak, po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G. P. - zarządcy przymusowego działającego na rzecz upadłej J. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 26 października 2011 r. sygn. akt I SA/Po 438/11 w sprawie ze skargi G. P. - zarządcy przymusowego działającego na rzecz upadłej J. R. na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w P. z dnia 12 kwietnia 2011 r. nr ... w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji po wznowieniu postępowania kontrolnego oddala skargę kasacyjną.
1. Wyrok Sądu I instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.
1.1. Wyrokiem z dnia 26 października 2011r. sygn. akt I SA/Po 438/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (dalej: Sąd I instancji) oddalił skargę G. P. (dalej: skarżący) na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w P. (dalej: organ podatkowy) z dnia 12 kwietnia 2011r. Nr ... utrzymującą w mocy decyzję tego samego organu z dnia 17 lutego 2011r. Nr ... w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji organu podatkowego z dnia 30 grudnia 2005r. Nr ... określającej zobowiązanie w podatku od towarów i usług (dalej: VAT) za luty, maj, czerwiec, wrzesień, październik i listopad 2003r. oraz nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za marzec, kwiecień, lipiec, sierpień i grudzień 2003r.
1.2. Z przedstawionego przez Sąd I instancji stanu faktycznego wynika, że skarżący złożył wniosek o wznowienie postępowania podatkowego w oparciu o przesłankę z art. 240 § 1 pkt. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., nr 8, poz. 60 ze zm.; dalej: O.p.) twierdząc, że w sprawie zaistniały nowe okoliczności faktyczne oraz nowe dowody, które istniały w dniu wydania decyzji, a które nie były znane organowi podatkowemu, który wydał decyzję. W przedmiotowym wniosku wniesiono o przeprowadzenie następujących dowodów:
- z przesłuchania w charakterze świadka M. R. na okoliczność, że zdarzenia gospodarcze dokumentowane pomiędzy firmą R., a Spółkami I. i K. miały rzeczywiście miejsce,
- z dokumentu z dnia 9 lipca 2010r. lub przesłuchania w charakterze świadka M. T., na okoliczność, że firmy I. i K. posiadały faktycznie paliwo i mogły nimi handlować,
- dowodu z protokołu z rozprawy głównej z dnia 2 września 2010r. w sprawie o sygn. akt ... prowadzonej przez Sąd Okręgowy w P. - w szczególności zaprotokołowanego zeznania M. U. - na okoliczność faktycznego obrotu paliwem,
- dowodu z protokołu z rozprawy głównej w sprawie o sygn. akt ... prowadzonej przez Sąd Okręgowy w P. - w szczególności zaprotokołowanego zeznania P. R. - na okoliczność faktycznego obrotu paliwem,
- dowodu z dokumentu (oświadczenia) T. W., ewentualnie przesłuchania go w charakterze świadka na okoliczność faktycznego obrotu paliwem.
1.3. Decyzją z dnia 17 lutego 2011 r. Nr ... organ podatkowy odmówił uchylenia swojej decyzji nr ... z dnia 30 grudnia 2005 r. w której nie podzielił argumentów skarżącego, że w sprawie wyszły na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji nieznane organowi, który wydał decyzję, a jedynie stwierdzenie tych przesłanek, wymienionych w art. 240 § 1 pkt. 5 ustawy O.p., daje podstawę do uchylenia decyzji ostatecznej.
1.4. Na skutek wniesionego przez skarżącego odwołania, decyzją z dnia 12 kwietnia 2011r. Nr ... organ podatkowy utrzymał w mocy decyzję własną wydaną w pierwszej instancji i argumentację w niej zawartą.
2. Postępowanie przed Sądem I instancji
2.1. W skardze do Sądu I instancji skarżący wnosząc o uchylenie powołanej wyżej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu podatkowego, zarzucił: naruszenie art. 240 § 1 pkt 5 O.p., poprzez błędną wykładnię, przejawiającą się w szczególności w przyjęciu, że zgłoszone nowe okoliczności oraz nowe dowody nie wypełniają dyspozycji wskazanego przepisu; naruszenie art. 122 O.p., poprzez jego niezastosowanie w przedmiotowej sprawie i danie pierwszeństwa zasadzie biurokracji przed zasadą prawdy obiektywnej. W uzasadnieniu skarżący wskazał, że wnioski dowodowe zgłoszone we wniosku wznowieniowym nie były przedmiotem pierwotnego postępowania. Zdaniem skarżącego brak przesłuchania w charakterze świadka M. R. (jak i pozostałych świadków wskazanych we wniosku wznowieniowym), to bardzo poważne uchybienie procesowe, ponieważ to on - jako pełnomocnik - uczestniczył przy prawie wszystkich transakcjach. Zauważono także, że organ podatkowy w swych ustaleniach zawartych w ostatecznej decyzji podatkowej oparł się wyłącznie na części materiału dowodowego możliwego do pozyskania w niniejszej sprawie, stąd też wnioski z takiego materiału muszą być oczywiście błędne. Powołanie się tylko na brak dokumentacji w spółkach I. i K. oraz ich nierzetelność nie może przesądzać o błędnym księgowaniu rachunków przez skarżącego. Skarżący we wniosku wznowieniowym wskazał na okoliczności faktyczne (czyli rzeczywiście dokonywane transakcje), które - siłą rzeczy - zaistniały w dacie wydawania decyzji, lecz zostały ujawnione dopiero niedawno. Jeden ze świadków M. R. był bowiem tymczasowo aresztowany i okoliczności te ujawnił dopiero po jego wypuszczeniu. Tym samym, już na tym przykładzie wykazano wystąpienie przesłanek wznowieniowych. Zdaniem skarżącego przy założeniu, że owe okoliczności i dowody potwierdzą nawet w części rzeczywiste transakcje pomiędzy firmą R. a Spółkami I. i K., to będzie to miało istotny wpływ na wynik postępowania. Jeżeli transakcje były rzeczywiste, to skarżącemu przysługuje możliwość uznania ich jako koszty uzyskania przychodu, co w sposób ewidentny zmniejsza ustalony wymiar podatku.