Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. w przedmiocie odmowy wypłaty oprocentowania w podatku od towarów i usług
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki (spr.), Protokolant Anna Błażejczyk, po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 października 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 842/14 w sprawie ze skargi C. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 7 stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty oprocentowania w podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz C. Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 1800 (słownie: jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/5

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1.2. Zaskarżonym wyrokiem z 3 października 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 842/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną przez C. Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z 7 stycznia 2014 r., wydaną w przedmiocie odmowy wypłaty oprocentowania w podatku od towarów i usług.

1.3. C. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej: "spółka" lub "skarżąca") wystąpiła o zwrot nadpłaty w podatku od towarów i usług za grudzień 2010 r. z oprocentowaniem, liczonym zgodnie z art. 78 § 1 i 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.; dalej: "O.p."), w podstawie prawnej wskazując też art. 74 pkt 1 i art. 77 § 1 pkt 4 O.p. oraz wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: "TSUE") z 17 stycznia 2013 r. w sprawie C-224/11 BGŻ Leasing Sp. z o.o.

1.4. Spółka wyjaśniła, iż w ww. okresie, jako leasingodawca zawierała umowy leasingu, obciążając klientów kosztem składek ubezpieczeniowych - wynagrodzenie za czynności zwolnione od VAT. W związku z uchwałą NSA z 8 listopada 2010 r. sygn. akt I FPS 3/10 - stwierdzającą, że koszty ubezpieczenia przedmiotu leasingu winny być włączone do podstawy opodatkowania tych usług - spółka w grudniu 2010 r. obciążyła klientów VAT od kosztu składki ubezpieczeniowej i uiściła VAT w ustawowym terminie. W związku z tym Spółka skorygowała najpierw 11 marca 2013 r., a następnie 10 kwietnia 2013 r. deklaracje VAT-7 za okresy od grudnia 2005 r. do grudnia 2010 r., wykazując usługi ubezpieczenia jako opodatkowane stawką podatku 22% (uprzednio zwolnione), wnosząc o zwrot nadpłaty VAT.

1.5. Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w W. uwzględniając w części powyższy wniosek spółki dokonał 3 lipca 2013 r. zwrotu nadpłat podatku wynikających z korekty deklaracji wraz z nienależnie wpłaconymi przez spółkę odsetkami.

1.6. Następnie decyzją z 1 sierpnia 2013 r. organ odmówił spółce wypłaty oprocentowania, na podstawie art. 78 § 5 pkt 1 O.p., od wykazanego w korekcie deklaracji VAT-7 za grudzień 2010 r. zmniejszenia kwoty zobowiązania podatkowego.

1.7. Organ nie zgodził się ze stanowiskiem spółki, iż w świetle ww. wyroku TSUE w sprawie C-224/11 nadpłata wynikająca z korekty deklaracji VAT- 7 z 10 kwietnia 2013 r. za grudzień 2010 r. powstała w warunkach art. 74 O.p. Ww. orzeczenie nie stwierdzało, by do polskiego porządku prawnego wadliwie implementowano przepisy prawa wspólnotowego. Wykładnia TSUE mogła więc jedynie utwierdzić spółkę w przekonaniu, że usługi ubezpieczenia powinny korzystać ze zwolnienia od VAT. Skoro nie doszło do wskazania kolizji między przepisem prawa wewnętrznego kraju członkowskiego, a normą prawa wspólnotowego, Spółka nie ma uprawnienia do uruchomienia trybu zwrotu nadpłaty, o której mowa wart. 74 O.p. i związanego z nią oprocentowania. Rozliczanie VAT dokonane przez spółkę nie było determinowane uregulowaniami przyjętymi przez polskiego ustawodawcę, które okazały się sprzeczne z prawem wspólnotowym. Podstawą powstania nadpłaty nie był wyrok TSUE w sprawie C-224/11 i nie było podstaw do oprocentowania nadpłaty na podstawie art. 78 § 5 O.p.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej