Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia NSA Roman Wiatrowski (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Dominik Mączyński, , po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej F. [...] sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 września 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 1607/20 w sprawie ze skargi F. [...] sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z dnia 14 lipca 2020 r. nr [...] w przedmiocie przedłużenia terminu blokady rachunków bankowych oddala skargę kasacyjną. NSA/wyr. 1 - wyrok
1. Wyrokiem z 23 września 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 1607/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę F. [...] sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej skarżąca, spółka, strona) na postanowienie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z dnia 14 lipca 2020 r. w przedmiocie przedłużenia terminu blokady rachunków bankowych (ww. wyrok oraz inne orzeczenia sądów administracyjnych przywołane w niniejszym uzasadnieniu opublikowane zostały w bazie internetowej NSA: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
2. W skardze kasacyjnej spółka wniosła o uchylenie zaskarżonego orzeczenia zgodnie z art. 185 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r., nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.) w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi, który je wydał. Ponadto spółka, na podstawie art. 176 § 2 p.p.s.a., zrzekła się rozprawy oraz wniosła o rozpoznanie skargi kasacyjnej na posiedzeniu niejawnym, a także na podstawie art. 203 oraz art. 204 p.p.s.a. wniosła o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego, podnosząc zarzuty naruszenia:
I. przepisów postępowania, tj.:
1. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w zw. z art. 121 § 1, art. 122, art. 187 § 1, art. 191 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm., dalej o.p.) mającymi odpowiednie zastosowanie w postępowaniu w przedmiocie przedłużenia terminu blokady rachunku bankowego podmiotu kwalifikowanego z mocy odesłania zawartego w art. 119zzb § 4 o.p. poprzez bezzasadne oddalenie skargi, z uwagi na błędne niestwierdzenie naruszenia przez organ odwoławczy zasad postępowania wyrażonych w ww. przepisach, polegające na braku zebrania i rozpatrzenia w wyczerpujący sposób całości materiału dowodowego oraz wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, w wyniku czego organ błędnie uznał, że w niniejszej sprawie zaistniały przesłanki do przedłużenia terminu blokady rachunków bankowych prowadzonych na rzecz strony, w sytuacji gdy wbrew błędnej ocenie Sądu pierwszej instancji zgromadzony w niniejszej sprawie przez organ materiał dowodowy i poczynione na jego podstawie ustalenia faktyczne nie dawały podstawy do uznania, że w niniejszej sprawie zaistniały przesłanki przedłużenia terminu blokady rachunków bankowych prowadzonych na rzecz strony;
2. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w zw. z art. 119zw § 1 oraz art. 119 zzb § 4 o.p. polegające na niezastosowaniu art. 145 § 1 pkt. 1 lit. c p.p.s.a. pomimo wystąpienia, przesłanek do uchylenia postanowienia, w sytuacji, gdy zaskarżone postanowienie było obarczone błędnymi ustaleniami przyjętymi przez organ podatkowy za podstawę rozstrzygnięcia polegającymi na przyjęciu, że w okolicznościach faktycznych sprawy zachodziła uzasadniona obawa, że skarżąca (podmiot kwalifikowany) nie wykona istniejącego lub mającego powstać zobowiązania podatkowego, podczas gdy skarżąca jest podmiotem rzeczywiście działającym, prowadzącym aktywnie rzeczywistą działalność, posiadającym stosowne zaplecze organizacyjne i techniczne w tym w szczególności zawarte umowy o świadczenie usług administracyjnych, księgowych, finansowych, skarżąca posiada aktywa obrotowe w szczególności w postaci zapasów, towarów i należności, a w okolicznościach niniejszej sprawy schemat dokonywanych transakcji nie wskazuje na ryzyko wyłudzenia podatku od towarów i usług, skarżąca nie kupowała kilkakrotnie tych samych towarów, transakcje były realizowane zgodnie z zasadą swobody przepływu towarów przy czym skarżąca nie ma najmniejszego wpływu na to co dzieje się z towarami na poprzedzających etapach obrotu, skarżąca nie ma żadnych powiązań ani też nie przeprowadza żadnych transakcji z podmiotami wskazanymi przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej jako "podatnicy znikający", spółka wbrew dokonanym ustaleniom nie osiągnęła żadnej korzyści na gruncie podatkowym, zaś zastosowanie blokady rachunków bankowych spółki, na których znajdowały się środki finansowe uniemożliwiło skarżącej prowadzenie bieżącej działalności;