1. Z art. 181 i następnych przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ wynika, że wymienione w tych przepisach materiały /np. deklaracje złożone przez stronę, księgi podatkowe, dokumenty zgromadzone w toku czynności sprawdzających lub kontroli podatkowej/ są dowodami w postępowaniu podatkowym bez względu na to, czy zostały sporządzone w toku postępowania, czy też niezależnie od czynności procesowych. Wydanie postanowienia, w świetle art. 187 par. 2 w zw. z art. 216 Ordynacji podatkowej, jest niezbędne w przypadku gdy organ z urzędu lub na wniosek strony zamierza przeprowadzić określony dowód /np. przesłuchać świadka, powołać biegłego, przeprowadzić oględziny/, a nie włączyć /"dopuścić"/ do materiału dowodowego już istniejący dowód. Przeprowadzenie określonego dowodu stanowi bowiem "poszczególną kwestię wynikającą w toku postępowania podatkowego", która wymaga wydania postanowienia, stosownie do art. 216 par. 1 Ordynacji podatkowej. Takiego formalnego wymogu nie stawia się natomiast w postępowaniu podatkowym wobec pozostałego materiału dowodowego, który ma obowiązek zebrać organ prowadzący to postępowanie, aby stwierdzić czy dana okoliczność została udowodniona.
2. Brak sformalizowania sposobu prowadzenia postępowania dowodowego nie oznacza naruszenia zasady czynnego udziału strony w postępowaniu, której zachowanie gwarantują inne instrumenty prawne /np. art. 123, art. 190, art. 192, art. 200 Ordynacji podatkowej/.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek (spr.) Sędziowie sędzia NSA Janusz Zubrzycki sędzia NSA Jan Grzęda Protokolant Dariusz Rosiak po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2006r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Fabryki Opakowań "F." S.A. w T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 27 września 2005 r. sygn. akt I SA/Gd 809/02 w sprawie ze skargi Fabryki Opakowań "F." S.A. w T. na decyzję Izby Skarbowej w G. z dnia 15 marca 2002 r. (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 1999 r. 1) oddala skargę kasacyjną; 2) zasądza od Fabryki Opakowań "F." S.A. w T. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w G. kwotę 3.600 zł /trzy tysiące sześćset/ tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Przedmiotem skargi kasacyjnej Fabryki Opakowań "F." S.A. w T. jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 27 września 2005 r. I SA/Gd 809/02. Wyrokiem tym Sąd, powołując się na art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, zwanej dalej w skrócie "p.p.s.a." oddalił skargę kasacyjną spółki na decyzję Izby Skarbowej w G. z dnia 15 marca 2002 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 1999 r.
W uzasadnieniu tego wyroku Sąd przedstawił stan sprawy.
Podał, że Urząd Skarbowy w T. decyzją z dnia 29 sierpnia 2001 r., działając na podstawie m.in. art. 25 ust. 1 pkt 4 lit. "b" i art. 19 ust. 1-3 oraz 3a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, zwanej dalej w skrócie "ustawą o VAT", określił stronie kwotę zwrotu różnicy podatku od towarów i usług za grudzień 1999 r. w wysokości 2.087.937 zł, zaległość podatkową w tym podatku w wysokości 221.874 zł oraz odsetki za zwłokę w wysokości 48.088,90 oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie w kwocie 66.562 zł.
Przyczyną tego rozstrzygnięcia było stwierdzenie przez organ podatkowy pierwszej instancji następujących nieprawidłowości w zakresie rozliczania się z podatku naliczonego:
a/ naruszenie art. 19 ust. 3 ustawy o VAT poprzez nieprawidłowe odliczenie podatku należnego o podatek naliczony z sześciu faktur VAT doręczonych spółce w styczniu 2006 r.,
b/ naruszenie art. 19 ust. 1-3a ustawy o VAT polegające na odliczeniu podatku w oparciu o dokument celny SAD z 15 listopada 1999 r., dokumentujący import kauczuku płynnego, pomimo zwrócenia przez podatnika tego towaru sprzedającemu,
c/ naruszenie art. 25 ust. 1 pkt 4 lit. "b" ustawy o VAT z uwagi na nabycie towarów wynikających z ośmiu wymienionych w decyzji faktur w drodze darowizny - dokumenty celne SAD dokumentowały import towarów stanowiący ich bezpłatną dostawę.
Organ podatkowy stwierdził również błędy w zakresie rozliczania się przez podatnika z podatku należnego. Uznał, że podatnik zawyżył wartość sprzedaży oraz zawyżył podatek należny według stawki 22 % o kwotę 5.971,60 zł. Na wystawionych przez siebie rachunkach uproszczonych opodatkował bowiem podatkiem od towarów i usług wartość wszystkich otrzymanych bezpłatnie towarów, podczas gdy zawarty w ustawie o VAT katalog czynności podlegających opodatkowaniu nie obejmował darowizny towarów z zagranicy.
W odwołaniu od tej decyzji, uzupełnionym dodatkowymi pismami, spółka wniosła o jej uchylenie w związku z niewłaściwym zastosowaniem art. 19, art. 25 ust. 1 pkt 4 lit. "b" i art. 27 ust. 6 ustawy o VAT. Zarzuciła także organowi podatkowemu pierwszej instancji naruszenie art. 122, art. 125 par. 1w zw. z art. 180 oraz art. 181 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, zwanej dalej w skrócie "Ordynacja podatkowa".