Dodać należy również, że samo złożenie korekt, wbrew temu co twierdzi skarżąca, nie może stanowić o ich bezwzględnej skuteczności. Zwłaszcza w sytuacji, gdy nastąpiło to zaraz po tym, jak u kontrahenta została przeprowadzona kontrola, która ujawniła proceder wzajemnego wystawiania "pustych faktur". Nie można zatem zgodzić się z tezą, że po dokonanych korektach skarżąca i jej kontrahent doprowadzili do usunięcia skutków wprowadzenia do obrotu pustych faktur. Skutki działań skarżącej i jej kontrahenta zostały bowiem wyeliminowane dopiero w następstwie działań organów podatkowych, które to działania doprowadziły do zwrotu nienależnie odliczonego podatku. Uwadze skarżącej uszło ponadto, że owym skutkiem, który wyklucza możliwość dokonania korekty "pustych faktur", nie jest uszczuplenie wpływów budżetowych przez podmiot działający w złej wierze, lecz samo ryzyko powstania takich uszczupleń, któremu wystawca faktur w sposób skuteczny nie przeciwdziałał. Jak słusznie natomiast zauważył Sąd pierwszej instancji, przez długi okres czasu obie spółki dokonywały więc świadomie (w złej wierze) oszustw podatkowych na znaczne kwoty, powodując znaczne uszczuplenia dochodów podatkowych budżetu państwa. Powstało więc nie tylko ryzyko takiego uszczuplenia ale rzeczywiste pomniejszenie tych dochodów, przy czym skarżąca dokonała korekt przedmiotowych faktur (po uprzednim dokonaniu korekt przez spółkę I. C.) dopiero w czerwcu 2013 r., a więc - odpowiednio - po upływie 5 lat albo na kilka miesięcy przed tym okresem, od wystawienia tych faktur. Przez taki okres trwało więc świadome (dla obu spółek) uszczuplenie wpływów podatkowych, przy czym korygowanie pustych faktur było skutkiem ustaleń kontroli podatkowej w spółce I. C.. Dodatkowo należy zauważyć, że z punktu widzenia prawidłowego gospodarowania budżetem państwa znaczenie ma także czas, w jakim występują należne wpływy, czy też dokonywane są wydatki.
W kontekście analizowanego zarzutu nieuprawnione okazało się również odwołanie skarżącej do wyroku TSUE z dnia 11 kwietnia 2013 r. w sprawie C-138/12, Rusedespred OOD, z którego wywiodła, że zakwestionowanie prawa do odliczenia przez organy odbiorcy faktury jest wystarczającym powodem, by wystawca "pustej faktury" uniknął obowiązku zapłaty podatku na podstawie art. 108 ust. 1 Uptu. Skarżąca wydaje się bowiem nie dostrzegać, że powyższa sprawa dotyczyła wprowadzenia do obrotu wadliwej faktury w efekcie błędu polegającego na opodatkowaniu transakcji zwolnionej. Wystawca faktury nie działał zatem z zamiarem uzyskania niezgodnych z prawem korzyści podatkowych. Również odbiorca faktury, któremu organy zakwestionowały prawo do odliczenia, nie wiedział, że świadczenie wynikające z faktury nie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu. Tymczasem w sprawie rozpoznawanej skarżąca razem ze spółką I. C. w długim okresie wystawiły sobie nawzajem puste faktury. Był to proceder na znaczną skalę, który prowadził do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku wykazanego w pustych fakturach. Obie spółki dokonywały więc w pełni świadomie oszustw podatkowych na znaczne kwoty, powodując istotne uszczuplenia dochodów podatkowych budżetu państwa. Nie może zatem dziwić, że Sąd pierwszej instancji nie dopatrzył się analogii pomiędzy sprawą niniejszą a sprawą C-138/12, uznając podjęte przez organy działania za adekwatne do charakteru i skali dokonanych przez skarżącą nadużyć.