Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia del. WSA Zbigniew Łoboda (sprawozdawca), Protokolant Anna Błażejczyk, po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w W. (obecnie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W.) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 kwietnia 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 1405/15 w sprawie ze skargi T. [...] GmbH z siedzibą w Niemczech na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 18 marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2009 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. na rzecz T. [...] GmbH z siedzibą w Niemczech kwotę 3.600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 7 kwietnia 2016 r. w sprawie III SA/Wa 1405/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi T. [...] GmbH z siedzibą w Niemczech na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 18 marca 2015 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2009 r., uchylił zaskarżoną decyzję oraz zasądził od organu na rzecz strony skarżącej zwrot kosztów postępowania sądowego.
Z uzasadnienia wyroku wynika, że Sąd nie podzielił zasadniczych zarzutów skarżącej, kwestionujących stanowisko organu co do braku spełnienia warunków zastosowania stawki podatku 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, przewidzianych w przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej - "u.p.t.u.")
Natomiast powodem uchylenia decyzji organu było stwierdzenie, że w ramach rozliczenia podatku od towarów i usług za grudzień 2009 r. uwzględniona została kwota nadwyżki podatku naliczonego nad należnym z poprzedniego miesiąca, określona decyzją organu podatkowego, podczas gdy wyrokiem z tego samego dnia w sprawie III SA/Wa 1403/15 decyzja ta została uchylona, jak również poprzedzająca ją decyzją organu pierwszej instancji, a nadto umorzone zostało postępowanie podatkowe.
Dlatego też, zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, zaskarżona decyzja dotycząca podatku za grudzień 2009 r., nie mogła się ostać, gdyż wydana została z naruszeniem prawa procesowego w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., w skrócie "p.p.s.a.")).
Sąd zalecił, aby w prowadzonym postępowaniu organ odwoławczy dokonał raz jeszcze weryfikacji zaskarżonej odwołaniem decyzji organu pierwszej instancji z uwzględnieniem listopadowej kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres, w wysokości wynikającej z deklaracji, nie zaś z uchylonej przez Sąd decyzji.
Dyrektor Izby Skarbowej w W. zaskarżył powyższy wyrok w całości, wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania, a także o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Organ zarzucił naruszenie przepisów postępowania (art. 174 pkt 2 p.p.s.a.), a mianowicie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w związku z art. 141 § 4 tej ustawy.
W uzasadnieniu zarzutu strona podniosła, że Sąd pierwszej instancji nie wskazał oraz nie wyjaśnił podstawy prawnej swojego rozstrzygnięcia. Zalecenie Sądu, aby przy ponownym rozpatrywaniu sprawy uwzględnić kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia za listopad 2009 r. w wysokości wynikającej z deklaracji, a nie wydanej przez organ decyzji jest niezasadne i nie znajduje oparcia w obowiązujących przepisach. Wyroki wydane za poprzednie okresy rozliczeniowe są nieprawomocne a zatem decyzje organów podatkowych nie zostały prawomocnie osądzone co do ich zgodności z prawem. Tymczasem zalecenie co do dalszego postępowania wiąże organ stosownie do art. 153 p.p.s.a. Wobec zaskarżenia przez organ wyroków wydanych za poprzednie okresy rozliczeniowe, w tym przede wszystkim za listopad 2009 r., niezasadnym jest takie jak w zaskarżonym wyroku wytyczenie kierunku działania organu przy ponownym rozpoznaniu sprawy.