Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia NSA Roman Wiatrowski (spr.), Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, , po rozpoznaniu w dniu 16 września 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Szefa Krajowej Administracji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 grudnia 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 362/17 w sprawie ze skargi Miasta W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 27 września 2016 r. nr IPPP1/4512-553/16-2/KR w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę, 3) zasądza od Miasta W. na rzecz Szefa Krajowej Administracji Skarbowej kwotę 460 (czterysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrok Sądu pierwszej instancji.
1.1. Wyrokiem z 5 grudnia 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 362/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie ze skargi Miasta W. (dalej skarżąca, Miasto, strona) na interpretację indywidualną Ministra Finansów z 27 września 2016 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług 1. uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną, 2. zasądził od organu na rzecz Miasta kwotę 440 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego (ww. wyrok oraz inne orzeczenia sądów administracyjnych przywołane w niniejszym uzasadnieniu opublikowane zostały w bazie internetowej NSA: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
2. Wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.
2.1. We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług skarżąca przedstawiła następujące zdarzenie przyszłe.
Miasto realizuje zadania należące do właściwości samorządu gminnego, określone w art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1875 ze zm., dalej u.s.g.) oraz należące do właściwości samorządu powiatowego, określone w art. 4 ust. 1 ustawy z 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1868 ze zm., dalej u.s.p.). Działalność wnioskodawcy obejmuje również inwestycje drogowe, które są realizowane we własnym zakresie za pośrednictwem utworzonej w tym celu jednostki budżetowej.
Występują przypadki, kiedy budowę drogi publicznej realizuje prywatny inwestor. Dzieje się tak zazwyczaj, gdy wybudowanie drogi jest niezbędne w celu połączenia terenów objętych prywatnymi inwestycjami niedrogowymi z miejską siecią komunikacyjną. Wówczas, na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2222 ze zm., dalej u.d.p.), na inwestorach prywatnych ciąży obowiązek poniesienia kosztów wybudowania danego odcinka drogi publicznej. Szczegółowe warunki budowy drogi, stosownie do art. 16 ust. 2 u.d.p., określa umowa zawarta z Miastem.
Na mocy tej umowy inwestor zobowiązuje się m.in. do:
1) wykonania własnym kosztem projektu budowlanego,
2) budowy własnym kosztem drogi publicznej,
3) zapewnienia udziału Miasta w procesie realizacji inwestycji i na etapie odbioru końcowego z możliwością wnoszenia uwag,
4) dokonania końcowego odbioru technicznego drogi z udziałem Miasta,
5) przekazania kompletnej dokumentacji powykonawczej,
6) uporządkowania terenu, na którym były prowadzone roboty,
7) nieodpłatnego przekazania Miastu środka trwałego w postaci poniesionych nakładów na budowę drogi,
8) poniesienia kosztów odszkodowań za wywłaszczone nieruchomości, wygaśnięcie prawa użytkowania wieczystego i ograniczonych praw rzeczowych ustanowionych na nieruchomościach przeznaczonych pod budowę dróg, których obowiązek zapłaty ustalany jest na podstawie decyzji wydawanych w oparciu oart. 12 ust. 4a ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1496 ze zm.).
Do obowiązków Miasta należy natomiast::