Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Łoboda (sprawozdawca), Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia WSA del. Elżbieta Olechniewicz, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. sp. z o.o. w likwidacji z siedzibą w N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 12 grudnia 2017 r. sygn. akt I SA/Bd 835/17 w sprawie ze skargi J. sp. z o.o. w likwidacji z siedzibą w N. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 26 czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy miesięczne od października 2015 r. do marca 2016 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. sp. z o.o. w likwidacji z siedzibą w N. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy kwotę 15 000 (piętnaście tysięcy) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 12 grudnia 2017 r., sygn. akt I SA/Bd 835/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy, po rozpoznaniu skargi J. spółki z o.o. w likwidacji z siedzibą w N. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Szczecinie z dnia 26 czerwca 2017 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy miesięczne od października 2015 r. do marca 2016 r. - na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm., dalej - "p.p.s.a."), oddalił skargę.
Z uzasadnienia wyroku wynika, że wymienioną decyzją z dnia 26 czerwca 2017 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy utrzymał w mocy zaskarżoną odwołaniem decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 17 stycznia 2017 r., określającą wymienionej spółce wysokość zobowiązań w podatku od towarów i usług za okresy miesięczne od października 2015 r. do marca 2016 r. - 0 zł, a także określającą kwoty podatku od towarów i usług do zapłaty w trybie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.), dalej: "u.p.t.u.".
Organ pierwszej instancji ustalił, że spółka nie prowadziła faktycznie działalności gospodarczej, będąc podmiotem nierzetelnym i jedynie zaangażowanym w proceder związany z wystawianiem tzw. "pustych" faktur VAT, które nie dokumentowały rzeczywistych transakcji gospodarczych. Celem spółki było stworzenie nierzetelnej dokumentacji stanowiącej podstawę do dokonywania rozliczeń podatku od towarów i usług na następnych etapach obrotu wskazanymi w niej towarami, tj. wyrobami ze złota. Płatności dokonywane w formie przelewu miały uprawdopodobnić jedynie faktyczne działania spółki. Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego organ pierwszej instancji przyjął za udowodnione, że L.C. reprezentujący spółkę wiedział i był świadomy tego, iż uczestniczy w nielegalnym procederze. Mając na uwadze powyższe, na gruncie tak ustalonego stanu faktycznego, organ pierwszej instancji zastosował w sprawie m. in. art. 86 ust. 1 i 2, art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) oraz art. 108 ust. 1 u.p.t.u. Tym samym organ, uznał, iż spółka nie posiadała prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wystawionych faktur VAT w łącznej wysokości 2.159.365 zł oraz zobowiązana jest do zapłaty podatku wynikającego z wystawionych faktur w łącznej wysokości 2.185.009 zł.
W złożonym odwołaniu spółka zarzuciła, że wbrew twierdzeniom organu pierwszej instancji, ze zgromadzonego materiału dowodowego wynikało, że strona uczestniczyła w rzeczywistych transakcjach zakupu i sprzedaży złota.
Utrzymując w mocy zaskarżoną decyzję organ odwoławczy przypomniał, że wyroby ze złota w postaci figurek i łańcuszków (o próbie 585, 750 i 960) spółka miała nabywać na podstawie faktur wystawionych przez T. (19 faktur) oraz B. sp. z o.o. (8 faktur). Wobec wskazanych podmiotów wydane zostały ostateczne decyzje, określające kwoty do zapłaty w trybie art. 108 ust. 1 u.p.t.u. Dowody jakie posłużyły do wydania przywołanych decyzji wskazują, że A. M., podobnie jak spółka B. pozorowały prowadzenie rzeczywistej działalności gospodarczej. Wystawieniu faktur nie towarzyszyło wydanie towaru, zatem nie doszło do przeniesienia władztwa nad zafakturowanymi przedmiotami. W sytuacji przyjmowania tak zwanych "pustych faktur" należało uznać istnienie po stronie osób reprezentujących spółkę, pełnej świadomości co do fikcyjności transakcji. Według organu drugiej instancji, ponieważ rzekome nabycia miały być uzasadnieniem dla wystawienia przez spółkę faktur sprzedaży, przeto zasadna była ocena, że nie miały miejsca dostawy wyrobów ze złota przez spółkę J. w likwidacji na rzecz odbiorców faktur, to jest E. s.c., T. S.A. oraz K. sp. z o.o. sp. komandytowa.