Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Izabela Najda - Ossowska, Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia NSA Krzysztof Wujek (sprawozdawca), Protokolant Eliza Kusy, po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Z. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 15 października 2015 r. sygn. akt I SAB/Go 7/15 w sprawie ze skargi Z. G. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Z. w przedmiocie podatku od towarów i usług za lipiec 2014 r. oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z 15 października 2015 r., wydanym w sprawie o sygn. akt I SAB/Go 7/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim oddalił skargę Z. G. (skarżący) na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Z. (Dyrektor UKS) w przedmiocie podatku od towarów i usług za lipiec 2014 r.
Jak wynika z uzasadnienia tego wyroku postępowanie w przedmiocie podatku od towarów i usług skarżącego zostało wszczęte postanowieniem Dyrektora UKS z 18 sierpnia 2014 r. W jego toku organ ustalił, że w lipcu 2014 r. skarżący wykazał w ewidencjach VAT nabycie granulatu srebra od P. Spółka z o.o. z siedzibą w L. oraz wewnątrzwspólnotową dostawę tego towaru do niemieckiej firmy G.. Dla sprawdzeni prawidłowości tej transakcji Dyrektor UKS trzykrotnie wystąpił do niemieckich organów skarbowych o udzielenie informacji na temat kontrahenta skarżącego. Do chwili złożenia skargi do WSA informacje nie zostały udzielone. Sześciokrotnie, bezskutecznie organ zwracał się do skarżącego o udzielenie stosownych wyjaśnień. Na wezwanie w celu przesłuchania w charakterze strony skarżący nie stawił się. Podjęto jednocześnie próby wyjaśnienia okoliczności obrotu tym towarem na wcześniejszych etapach obrotu, kiedy Spółka P. miała go nabyć od Z. Sp. z o.o. z siedzibą w W. oraz S. Sp. z o.o. z siedzibą w W.. W tym celu Dyrektor UKS wystąpił o informacje dotyczące tych podmiotów oraz Spółki P. do właściwych miejscowo Naczelników Urzędów Skarbowych. Wystąpił również do Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. i w W. o przeprowadzenie czynności kontrolnych w spółach Z. T. i S., co również nie dało oczekiwanych rezultatów. Wezwano te podmioty do okazania dokumentacji podatkowej, również bezskutecznie. Wezwano prezesa P. do przesłuchania w charakterze świadka, wyznaczając termin czynności na 25 sierpnia 2015 r. Dyrektor UKS zwrócił się do organów kontroli skarbowej na terenie całego kraju o informacje na temat transakcji, których stroną była Spółka S.. Wystąpił też do innych dostawców granulatu srebra dla skarżącego oraz odbiorców towaru od Z.. Następnie, wobec uzyskania informacji o tym, że jedynym krajowym dostawcę dla Z. była D. Sp. z o.o. w R. Dyrektor UKS wystąpił do Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w R. o informacje na temat tego podmiotu. Informacje te uzyskał, a wynika z nich, że D. pełni rolę tak zwanego znikającego podatnika w następującym łańcuchu transakcji: C.S.R.L. (Rumunia) - D.- Z.- P.- Z. G. - G. GmbH. Ustalenia ta czynią koniecznych kontynuowania postępowania, a o każdym przypadku przedłużenia terminu jego zakończenia podatnik był informowany z podanie przyczyn przedłużenia postępowania i ze wskazaniem jego nowego terminu.
W skardze do WSA skarżący zarzucił Dyrektorowi UKS przewlekłe prowadzenie postępowania. Stwierdził, że dokumenty dotyczące lipca 2014 r. to 3 faktury sprzedaży i 11 faktur zakupu. Dokumenty te organ posiadał od sierpnia 2014 r. Udzielił organowi na piśmie odpowiedzi na 99 pytań i przedłużanie postępowania nie uzasadnionych przyczyn. Dodał przy tym, że w swym orzecznictwie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej nie przewiduje odpowiedzialności zbiorowej uczestników transakcji karuzelowych. Nie nakłada też na podatnika obowiązku sprawdzenia, czy wystawca faktury dysponuje towarem, będącym przedmiotem transakcji i czy wywiązuje się z obowiązków podatnika podatku od towarów i usług. Przedłużanie postępowania uderza w interesy rzetelnego podatnika, interesy Skarbu Państwa i Unii Europejskiej. W końcu wskazał na art. 139 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa z wnioskiem, że jego sprawa nie jest bardziej skomplikowana od spraw szczególnie skomplikowanych, o jakich mowa w tym przepisie, a zatem powinna być zakończona w terminie dwóch miesięcy Zarzucił też org organowi naruszenie art. 140 § 1 w zw. z. z art. 121 § i § 2 Ordynacji podatkowej przez niewskazanie jakie konkretnie okoliczności wymagają wyjaśnienia i jakie dowody organ zamierza przeprowadzić.