Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Edyta Anyżewska, Sędziowie NSA Jacek Brolik (spr.), Antoni Hanusz, Protokolant Marzena Miętek, po rozpoznaniu w dniu 22 września 2004r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Kazimierza S. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 listopada 2003r. sygn. akt III SA 851/02 w sprawie ze skargi Kazimierza S. na decyzję Ministra Finansów z dnia 28 lutego 2002 r. (...) w przedmiocie odmowy uchylenia po wznowieniu postępowania decyzji w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Kazimierza S. na rzecz Ministra Finansów kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia 28.02.2002 r. Minister Finansów utrzymał w mocy zakwestionowaną w odwołaniu Kazimierza S. decyzję Izby Skarbowej w L. z dnia 4 września 2001 r. odmawiającą - po wznowieniu postępowania - uchylenia ostatecznej decyzji Izby Skarbowej w L. z dnia 21.04.1997 r. w sprawie wysokości należnego podatku dochodowego od osób fizycznych za 1994 r.
W motywach decyzji wskazano, że decyzjami z dnia 9.08.2000 r. Minister Finansów odmówił stwierdzenia nieważności ostatecznych decyzji Izby Skarbowej w L. z dnia 21.04.1997 r. wymierzających Barbarze S. i Kazimierzowi S. /wspólnikom spółki cywilnej/ podatek dochodowy od osób fizycznych za 1994 r.
Na skutek wniesionego przez Barbarę S. odwołania, Minister Finansów decyzją z dnia 9 kwietnia 2001 r. uchylił zaskarżoną decyzję i stwierdził nieważność decyzji Izby Skarbowej. W wyniku powyższego Izba Skarbowa w L. po ponownym rozpatrzeniu sprawy decyzją z dnia 6. 06. 2001 r. zmieniła w części decyzję (...) Urzędu Skarbowego w L. dotyczącą Barbary S. w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1994 r.
Natomiast z uwagi na fakt, iż Kazimierz S. odwołania nie złożył, decyzja Ministra Finansów z dnia 9 sierpnia 2000 r., wydana w trybie art. 247 par. 1 w zw. z art. 251 par. 1 Ordynacji podatkowej, odmawiająca stwierdzenia nieważności decyzji Izby Skarbowej w L. z 21 kwietnia 1997 r., stała się decyzją ostateczną.
Wymieniona wyżej decyzja dotycząca Barbary S., na którą powołuje się strona, nie stanowi przesłanki do wznowienia postępowania i uchylenia decyzji ostatecznej na podstawie art. 240 par. 1 pkt 7 Ordynacji podatkowej. Przepis ten określa, iż w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli decyzja została wydana na podstawie innej decyzji lub orzeczenia sądu, które zostały następnie uchylone lub zmienione w sposób mogący mieć wpływ na treść decyzji. Decyzja ostateczna Izby Skarbowej w L. dotycząca Kazimierza S. utrzymująca w mocy decyzję (...) Urzędu Skarbowego w L. z dnia 31 października 1996 r. w sprawie podatku dochodowego za 1994 r. została wydana w odrębnym postępowaniu w dniu 21 kwietnia 1997 r. W świetle powyższego nie można uznać za słuszny zarzutu, że zaistniały przesłanki określone w art. 240 par. 1 pkt 7 Ordynacji podatkowej do wznowienia postępowania i uchylenia decyzji ostatecznej Izby Skarbowej w L. z dnia 21 kwietnia 1997 r.
Zdaniem Ministra Finansów bezzasadny jest przy tym zarzut, że Izba Skarbowa w L. w toku prowadzonego postępowania popełniła uchybienie, naruszając tym samym przepisy art. 120 i art. 121 par. 1 Ordynacji podatkowej.
Izba Skarbowa w L. rozpatrując wniosek o wznowienie postępowania, szczegółowo przeanalizowała wszystkie istotne w sprawie okoliczności i ustosunkowała się do kwestii ponoszonych przez stronę we wniosku z dnia 4 lipca 2001 r. uzupełnionego pismem z dnia 30 lipca 2001 r. Przeprowadzone postępowanie odwoławcze wykazało, że w sprawie nie zaistniała którakolwiek z przesłanek wymienionych w art. 240 par. 1 Ordynacji podatkowej stanowiąca podstawę do uchylenia decyzji Izby Skarbowej w L.