Budynki i grunty podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą mogą być uznane za obiekty wymienione w art. 5 ust. 1 pkt 2 i pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ także wtedy, gdy w roku podatkowym nie były wykorzystane do prowadzenia wspomnianej działalności.
Naczelny Sąd Administracyjny z udziałem prokuratora W. Skoniecznego w sprawie z odwołania Zakładów Przemysłu Lniarskiego "M." w M. spółka z o.o. od decyzji Burmistrza Miasta M. nr 1/95 z dnia 26 czerwca 1995 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości, po rozpoznaniu w dniu 28 grudnia 1995 r. na posiedzeniu jawnym pytania prawnego pełnego składu Samorządowego Kolegium Odwoławczego w (...), zgłoszonego na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. nr 122 poz. 593/, o następującym brzmieniu:
Czy do budynków lub ich części oraz gruntów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 2 i 5 lit. "a" w związku z art. 3 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ zalicza się wyłącznie obiekty i grunty, które w roku podatkowym podatnik faktycznie wykorzystuje na prowadzenie działalności gospodarczej, dla której podmiot gospodarczy został utworzony?
podjął następującą uchwałę:
Burmistrz Miasta M. decyzją z dnia 26 czerwca 1995 r., wydaną na podstawie art. 5 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, art. 2-5 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ oraz uchwał Rady Miasta M. z dnia 15 stycznia 1993 r. nr 217/XXXVII/93 i z dnia 19 stycznia 1994 r. nr 257/LIII/942, ustalił zobowiązanie podatkowe Zakładów Przemysłu Lniarskiego spółka z o.o. "M." w M. w podatku od nieruchomości za rok 1994 w wysokości 271315,60 zł. Z uzasadnienia decyzji wynikało, że organ pierwszej instancji uznał wszystkie budynki i grunty spółki "M." za związane z działalnością gospodarczą, i w związku z tym zastosował stawkę podatkową przewidzianą w takim wypadku. Organ więc nie uwzględnił deklaracji podatkowej złożonej przez spółkę "M." w dniu 21 lutego 1994 r. w tej części, w której podmiot ten podał, że niektóre jego obiekty i grunty nie są związane z działalnością gospodarczą. Zdaniem Burmistrza Miasta M., o uznaniu budynków i gruntów za związane z działalnością gospodarczą rozstrzyga "kwalifikacja prawna" podmiotu, który jest ich właścicielem lub posiadaczem. Jeżeli jest to podmiot gospodarczy w rozumieniu ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./, to budynki i grunty wchodzące w skład jego majątku są związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez ów podmiot. Spółka "M." prowadzi działalność gospodarczą w zakresie przetwórstwa lnu i produkcji płyt wiórowych, a więc budynki i grunty stanowiące własność spółki są związane z jej działalnością gospodarczą.
Od tej decyzji Zakłady Przemysłu Lniarskiego "M." spółka z o.o. w M. złożyły odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w (...), w którym wniosły o zmianę decyzji Burmistrza Miasta M. i ustalenie zobowiązania w podatku od nieruchomości za rok 1994 w wysokości wynikającej z deklaracji podatkowej z dnia 21 lutego 1994 r., to jest 220.981,70 zł. W uzasadnieniu odwołania spółka podała, że z ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych nie wynika, iż "charakter podmiotu, na którym ciąży obowiązek podatkowy, z góry przesądza o zakwalifikowaniu jego majątku do którejś z wymienionych w art. 5 ustawy kategorii, niezależnie od sposobu ich wykorzystywania". Stanowisko wyrażone w decyzji jest również sprzeczne z poglądem Naczelnego Sądu Administracyjnego, wyrażonym w wyroku z dnia 18 września 1992 r. SA/Gd 446/92, iż "o tym, czy budynki i grunty związane są z prowadzeniem działalności gospodarczej, świadczy ich faktyczny sposób wykorzystania w roku podatkowym, a nie ich przeznaczenie albo pośredni związek z prowadzeniem działalności gospodarczej przez podatnika w innym miejscu /nie na gruncie lub w budynku będącym przedmiotem opodatkowania/". W odwołaniu podniesiono następnie, że część budynków i gruntów spółki od czterech lat nie jest wykorzystywana do celów produkcyjnych ani do prowadzenia innej działalności gospodarczej. Dlatego, zdaniem spółki, uzasadnione jest zakwalifikowanie ich do kategorii "pozostałych budynków i gruntów".