Organem właściwym do rozpoznania odwołania od decyzji wojewody, wydanej na podstawie art. 73 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną /Dz.U. nr 133 poz. 872 ze zm./ o stwierdzeniu nabycia z mocy prawa przez Skarb Państwa lub jednostkę samorządu terytorialnego nieruchomości zajętej pod drogę publiczną jest, stosownie do przepisu art. 127 par. 2 Kpa w związku z art. 5 par. 2 pkt 4, art. 17 pkt 2 i art. 20 Kpa oraz art. 9a ust. 1 pkt 7 i art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej /Dz.U. 1999 nr 82 poz. 928 ze zm./ i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543 ze zm./, Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast.
Naczelny Sąd Administracyjny przy udziale Ryszarda Walczaka prokuratora Prokuratury Krajowej w sprawie ze skargi Danuty i Marka N. J. na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 21 czerwca 2000 r. (...) w przedmiocie nabycia z mocy prawa własności nieruchomości zajętej pod drogę publiczną po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2002 r. na posiedzeniu jawnym wątpliwości prawnej przekazanej przez skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowieniem z dnia 22 stycznia 2002 r. I SA 1441/00 do wyjaśnienia w trybie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./:
który organ jest właściwy do rozpoznania odwołania od decyzji Wojewody wydanej na podstawie art. 73 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną /Dz.U. nr 133 poz. 872 ze zm./ o stwierdzeniu nabycia z mocy prawa przez Skarb Państwa lub jednostkę samorządu terytorialnego nieruchomości zajętych pod drogę publiczną?
podjął następującą uchwałę:
Skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowieniem z dnia 22 stycznia 2002 r. I SA 1441/00 wystąpił na podstawie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ o wyjaśnienie przez skład siedmiu sędziów wątpliwości prawnej przytoczonej w sentencji uchwały.
Przedstawiona wątpliwość prawna wyłoniła się w następującej sprawie:
Wojewoda M. działając na podstawie art. 73 ust. 1-4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną /Dz.U. nr 133 poz. 872 ze zm./, zwanej dalej ustawą, decyzją z dnia 28 marca 2000 r. stwierdził przejście na własność Miasta R., na prawach powiatu, z dniem 1 stycznia 1999 r. własności udziału wynoszącego 8/32 części do nieruchomości położonej w R. przy ul. N. 35, oznaczonej nr 44, zajętej pod drogę publiczną zaliczoną do kategorii dróg powiatowych. Zgodnie z przepisem art. 73 ust. 1 ustawy nieruchomości pozostające w dniu 31 grudnia 1998 r. we władaniu Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, nie stanowiące ich własności, a zajęte pod drogi publiczne z dniem 1 stycznia 1999 r. stają się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub właściwych jednostek samorządu terytorialnego za odszkodowaniem. Przedmiotowa nieruchomość została zajęta bez formy prawem przewidzianej w 1996 r. i została przeznaczona na rozbudowę pasa drogowego - ronda oraz ul. N. Prace przy rozbudowie zostały zakończone w 1997 r. Pozostałe 3/4 części /24/32/ działki należą do Gminy Miasta R., które to części Gmina nabyła na podstawie umów sprzedaży z dnia 21 lutego 1997 r. Rep. A 1644/97 i z dnia 25 marca 1997 r. Rep. A 2828/97, i w tej części Gmina została ujawniona w księdze wieczystej KW 17112.
Decyzja Wojewody M. z dnia 28 marca 2000 r., po rozpatrzeniu odwołania Danuty i Marka N. J., została utrzymana w mocy decyzją Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 21 czerwca 2000 r. (...).
Rozpatrując skargę Danuty i Marka N. J. na wymienioną decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast skład orzekający podniósł, że do Naczelnego Sądu Administracyjnego w W. wpłynęło już kilkanaście spraw, w których decyzje zostały wydane na podstawie art. 73 ust. 1 ustawy, a w sprawach już rozpoznanych organem odwoławczym był Minister Skarbu Państwa lub Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast. Sąd rozpoznając skargi w sprawach I SA 513/00 i I SA 1059/00, w których organem odwoławczym był Minister Skarbu Państwa, nie wypowiedział się, jak i nie dał temu wyrazu w sentencji wyroku, czy organem odwoławczym w tego rodzaju sprawach powinien być Minister Skarbu Państwa, czy inny organ, tj. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast. W rozpoznanych sprawach I SA 1986/00 i I SA 1255/00 organem odwoławczym był już Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast. O ile w sprawie I SA 1255/00 Sąd wyraźnie wskazał /wobec zarzutu/, że organem odwoławczym jest Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, o tyle w sprawie I SA 1986/00 Sąd stwierdził: "gdyby przyjąć w drodze interpretacji, że przepis art. 62 ma również zastosowanie w sprawach, o których mowa w art. 73, to Sąd nie miał podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji na podstawie art. 156 par. 1 pkt 1 Kpa, gdyż w świetle stanowiska wyrażonego w orzecznictwie sądowym oraz poglądów nauki przesłanek art. 156 par. 1 Kpa nie można interpretować rozszerzająco, można ten przepis stosować w razie naruszenia wyraźnej, nie budzącej wątpliwości normy prawa materialnego lub procesowego". Tak sformułowane zdanie w uzasadnieniu nie pozwala na jednoznaczne przyjęcie, czy Sąd uważa, że organem odwoławczym jest Minister Skarbu Państwa, choć wydaje się, że takie jest stanowisko Sądu.