W sprawie z wniosku poprzedniego właściciela gruntu przejętego na podstawie dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279/ o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste i zwrot budynku, zgłoszonego z powołaniem się na uchwałę Nr 11 Rady Ministrów z dnia 27 stycznia 1965 r. w sprawie oddania niektórych terenów na obszarze m.st. Warszawy w wieczyste użytkowanie /M.P. nr 6 poz. 18/, jeżeli sprawa nie została zakończona decyzją ostateczną przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./ - może mieć zastosowanie przepis art. 214 tej ustawy.
Naczelny Sąd Administracyjny z udziałem W. Czerwińskiego, prokuratora Prokuratury Wojewódzkiej delegowanego do Ministerstwa Sprawiedliwości, w sprawie z odwołania Andrzeja Ż. od decyzji wydanej z upoważnienia Prezydenta m.st. Warszawy z dnia 14 marca 1997 r. w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie dotyczącej rozpatrzenia wniosku o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego gruntu, po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 1998 r. na posiedzeniu jawnym pytania prawnego pełnego składu Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie, zgłoszonego na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. nr 122 poz. 593 ze zm./, o następującym brzmieniu:
Czy przepis art. 214 obecnie obowiązującej ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741/ może i powinien stanowić prawną podstawę rozpoznania wniosku złożonego zgodnie z przepisami uchwały nr 11 Rady Ministrów z dnia 27 stycznia 1965 r. w sprawie oddania niektórych terenów na obszarze m.st. Warszawy w wieczyste użytkowanie /M.P. nr 6 poz. 18/, czy też postępowanie to powinno ulec umorzeniu?
podjął następującą uchwałę:
Pełny skład Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie, działając na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. nr 122 poz. 593/, podjął w dniu 5 czerwca 1998 r. uchwałę w sprawie wystąpienia do Naczelnego Sądu Administracyjnego z pytaniem prawnym przedstawionym na wstępie.
W uzasadnieniu uchwały przytoczono następujący stan faktyczny sprawy:
Nieruchomość położona w Warszawie przy ul. W. nr 50, oznaczona numerem hip. (...), zabudowana budynkiem wielomieszkaniowym /30 lokali/, przeszła na własność Gminy m.st. Warszawy na podstawie art. 1 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279/. Dotychczasowi właściciele tej nieruchomości nie złożyli wniosku o ustanowienie na ich rzecz własności czasowej w trybie art. 7 ust. 1 powołanego dekretu. Wnioskiem z dnia 30 lipca 1965 r. spadkobierczyni byłego współwłaściciela nieruchomości Janina Ż. zgłosiła żądanie ustanowienia użytkowania wieczystego na rzecz spadkobierców, powołując się na par. 2 ust. 1 uchwały nr 11 Rady Ministrów z dnia 27 stycznia 1965 r. w sprawie oddania niektórych terenów na obszarze m.st. Warszawy w wieczyste użytkowanie /M.P. Nr 6 poz. 18/. Decyzją z dnia 13 kwietnia 1966 r. nr (...) Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej Warszawa-(...) nie uwzględniono wniosku o ustanowienia użytkowania wieczystego, powołując się na inne przeznaczenie nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie decyzją z dnia 31 października 1995 r., po rozpoznaniu wniosku Andrzeja Ż., jednego z następców prawnych byłych właścicieli, na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa stwierdziło nieważność powyższej decyzji Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej Warszawa-(...) z dnia 13 kwietnia 1966 r. W takim stanie faktycznym /wobec wyeliminowania z obrotu prawnego decyzji z dnia 13 kwietnia 1966 r./ wyłoniła się konieczność rozpoznania wniosku z dnia 30 lipca 1965 r. o ustanowienie użytkowania wieczystego na rzecz byłych właścicieli, złożonego przez Janinę Ż. w trybie powołanej uchwały nr 11 Rady Ministrów z dnia 27 stycznia 1965 r. Decyzją Prezydenta m.st. Warszawy z dnia 14 marca 1997 r. nr (...) umorzono postępowanie w sprawie dotyczącej rozpatrzenia tego wniosku, uznawszy postępowanie za bezprzedmiotowe. W ocenie tego organu, samoistna uchwała nr 11 Rady Ministrów z dnia 27 stycznia 1965 r. nie może być podstawą prawną wydania decyzji administracyjnej, wobec czego wszczęte w 1965 r. postępowanie należało umorzyć.
Rozpoznając odwołanie Andrzeja Ż. od tej decyzji, skład orzekający Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie, po ustaleniu, że byli właściciele nie zgłosili wniosku w trybie art. 7 dekretu z dnia 26 października 1945 r., lecz dopiero w 1965 r., na podstawie uchwały Rady Ministrów nr 11, powziął wątpliwości związane z oceną prawną zgłoszonego roszczenia. Wprawdzie wniosek został zgłoszony w dniu 30 lipca 1965 r., lecz skoro do jego rozpoznania dochodzi obecnie, to należałoby rozważyć, czy w sprawie ma zastosowanie art. 214 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741/. Przepis ten bowiem dopuszcza ustanowienie użytkowania wieczystego na rzecz poprzednich właścicieli /w określonych warunkach/, którzy zgłosili wnioski w tym przedmiocie w terminie do dnia 31 grudnia 1988 r.