1. Od decyzji organu administracji państwowej uchylającej decyzję organu pierwszej instancji celem ponownego rozpoznania sprawy nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
2. Od decyzji administracyjnej wydanej w trybie art. 200 par. 2 Kpa przez organ drugiej instancji, z wyjątkiem decyzji określonych w pkt 1 niniejszej uchwały, oraz przez naczelny organ administracji państwowej działający jako organ pierwszej instancji przysługuje stronie wyłącznie skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Natomiast od decyzji wydanej w trybie art. 200 par. 2 Kpa przez organ pierwszej instancji stopnia podstawowego lub wojewódzkiego na skutek skargi prokuratora stronie przysługuje tylko odwołanie do właściwego administracyjnego organu odwoławczego.
Sąd najwyższy, z udziałem Prokuratora Prokuratury Generalnej PRL B. Czapskiego, w sprawie ze skargi Janiny C. na decyzję Wojewody w Z. z dnia 15 lutego 1982 r. po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Najwyższy na posiedzeniu w dniu 16 września 1982 r. do rozstrzygnięcia składowi 7 sędziów Sądu Najwyższego:
1/ Czy od decyzji organu administracji państwowej uchylającej decyzję organu pierwszej instancji celem ponownego rozpoznania sprawy przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego;
2/ czy, a jeśli tak, to jaki środek prawny - skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego czy odwołanie do organu administracji państwowej wyższego stopnia - przysługuje stronie od decyzji organu administracji państwowej wydanej w trybie art. 200 par. 2 Kpa?
uchwalił i postanowił wpisać do księgi zasad prawnych następującą zasadę prawną:
I. Zagadnienie prawne objęte pierwszym punktem ma na względzie decyzję organu Administracji państwowej drugiej instancji uchylającą decyzję organu pierwszej instancji i przekazującą sprawę do ponownego rozpoznania organowi administracyjnemu pierwszej instancji. W ten sposób sformułowane zagadnienie łączy się z ogólniejszym zagadnieniem stosunku wzajemnego między funkcją, zakresem kompetencji i kognicji organów administracyjnych pierwszej i drugiej instancji a funkcją, zakresem kompetencji i kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego jako sądu typu administracyjnego. Rozstrzygnięcie tych ogólnych problemów w takich granicach, w jakich uzasadnione jest to przedmiotem rozważanego pytania prawnego, jest niezbędne do udzielenia odpowiedzi na przedstawione w punkcie pierwszym pytanie prawne, musi więc stanowić punkt wyjścia dla wykładni wchodzących w grę przepisów kodeksu postępowania administracyjnego. Niezależnie od tego wymaga wyjaśnienia swoistość kasatoryjnych decyzji wydawanych przez organy administracji drugiej instancji.
Do załatwienia spraw administracyjnych za pomocą decyzji administracyjnej powołanej są organy administracyjne, których kompetencja jest określona ustawowo. Załatwienie sprawy w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego polega przede wszystkim na jej merytorycznym rozstrzygnięciu. Na tle obowiązującego kodeksu postępowania administracyjnego można zaobserwować ustawowo założony wzrost samodzielności merytorycznej rozstrzygania spraw przez organy możliwe najniższej instancji.
Wymienionej zasady postępowania administracyjnego nie zmienia w niczym wprowadzenie sądowej kontroli decyzji administracyjnych. Kontrola legalności decyzji administracyjnych przez Naczelny Sąd Administracyjny jest formą swoistej kontroli i nie ma na celu wyręczania organów administracyjnych pierwszej instancji ani odwoławczych organów administracji państwowej w merytorycznym załatwieniu spraw administracyjnych za pomocą decyzji administracyjnych. Skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego nie została też pomyślana jako instrument zastępowania powszechnie dostępnego środka zaskarżenia, jakim jest odwołanie.
Sądowa kontrola decyzji administracyjnych odnosi się głównie do decyzji administracyjnych załatwiających sprawę administracyjną merytorycznie, a oprócz tego do decyzji kończących postępowanie administracyjne, polegających na uchyleniu decyzji i umorzeniu postępowania. Przedmiotem tej kontroli są decyzje ostateczne. Decyzje ostateczne są decyzjami, od których nie przysługuje już odwołanie w administracyjnym toku instancji. Jednakże wymaga podkreślenia, że w grę z istoty rzeczy może wchodzić tylko decyzja administracyjna wydana w sprawie, w której postępowanie administracyjne zostało w ogóle już zakończone.
"Wyczerpanie toku instancji" jako przesłankę dopuszczalności skargi na decyzję organu administracji państwowej do sądu administracyjnego /art. 198 Kpa/ należy rozumieć w ten sposób, że sprawa została w formie decyzji administracyjnej załatwiona przez organ administracyjny pierwszej i drugiej instancji w sposób merytoryczny. Konsekwencją tego jest to, że postępowanie administracyjne już się nie toczy, zostało zakończone. Jeżeli zaś chodzi o zawarte w art. 198 Kpa zastrzeżenie "chyba że skargę wnosi prokurator", to należy je pojmować w tym sensie, że nie obejmuje ono kwestii uprawnienia prokuratora do zaskarżenia decyzji kasatoryjnych, lecz dotyczy problemu legitymacji prokuratora do zaskarżenia decyzji kończących postępowanie w sprawie już w pierwszej instancji. Istota bowiem instytucji prokuratora powołanego do strzeżenia praworządności uzasadnia przyznanie mu uprawnienia do zaskarżenia decyzji administracyjnej kończącej postępowanie w sprawie; także w sytuacji, gdy nie został wyczerpany dwustopniowy tok instancji, prokurator może zaskarżyć decyzję drugiej instancji na zasadach ogólnych. Z tego jeszcze nie wynika uprawnienie do zaskarżenia również decyzji kasatoryjnych. Niedopuszczalność zaskarżenia decyzji kasatoryjnych musi być wiązana z charakterem decyzji administracyjnej, a nie za względami dotyczącymi podmiotów postępowania administracyjnego.