O zaliczeniu budynku letniskowego do kategorii budynków mieszkalnych w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. 2002 nr 9 poz. 84/ decyduje kryterium zaspokojenia podstawowych potrzeb mieszkaniowych właściciela i osób mu bliskich.
Naczelny Sąd Administracyjny przy udziale Ryszarda Walczaka, prokuratora Prokuratury Krajowej w sprawie z odwołania Zofii i Wiktora małżonków G. od decyzji Przewodniczącego Zarządu Gminy P. z dnia 18 lutego 2002 r. (...) w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania za 2002 rok w podatku od nieruchomości położonej w miejscowości O., Gmina P. po rozpoznaniu w dniu 1 lipca 2002 r. na posiedzeniu jawnym pytania prawnego pełnego składu Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K., zgłoszonego na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. 2001 nr 79 poz. 856 ze zm./ o następującym brzmieniu:
Czy w świetle przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. 2002 nr 9 poz. 84/ budynek letniskowy winien być zaliczony do kategorii budynków mieszkalnych, o których mowa w tym przepisie?
podjął następującą uchwałę:
Pełny skład Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K., działając na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. 2001 nr 79 poz. 856 ze zm./, podjął uchwałę w sprawie wystąpienia do Naczelnego Sądu Administracyjnego z pytaniem prawnym przytoczonym w sentencji uchwały.
Pytanie prawne zostało przedstawione w następującym stanie faktycznym sprawy:
Małżonkowie Zofia i Wiktor G., zamieszkali w G., ul. Św. W. 27/1, w wykazie nieruchomości za 2002 r. wykazali jako podlegające opodatkowaniu: budynek mieszkalny składający się z pomieszczeń o wysokości 1,40 - 2,20 m i powierzchni 28,41 m2, pomieszczenie o wysokości "powyżej" 2,20 m i powierzchni 70,17 m2 oraz grunty zaliczone do "pozostałych" o powierzchni 775 m2.
Przewodniczący Zarządu Gminy P., postanowieniem z dnia 21 stycznia 2002 r. wszczął postępowanie podatkowe w sprawie ustalenia zobowiązania w podatku od nieruchomości od budynku i gruntów stanowiących własność Zofii i Wiktora G.
Wymieniony organ podatkowy w dniu 18 lutego 2002 r. wydał decyzję, którą ustalił wysokość wspomnianego zobowiązania podatkowego Zofii i W. G. za 2002 rok w ten sposób, że : a/ do budynku zastosowano stawkę podatku w kwocie 5,62 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej, przewidzianą w uchwale Rady Gminy P. dla budynków letniskowych będących własnością osób fizycznych, o ile nie są związane z działalnością gospodarczą oraz budynków wykorzystywanych na cele letniskowe, położonych na terenach przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę letniskową, b/ do gruntów zastosowano stawkę podatku w kwocie 0,09 zł od 1 m2, a więc przewidzianą od "gruntów pozostałych". Organ podatkowy w uzasadnieniu decyzji wskazał, że podstawę zastosowania do budynku stanowiącego własność Zofii i Wiktora G. stawki podatku w wysokości 5,62 zł za m2 stanowiła uchwała Rady Gminy P. z dnia 16 listopada 2001 r. w sprawie określenia wysokości stawek podatku od nieruchomości w 2002 r., w której przewidziano taką stawkę dla "budynków letniskowych". Wymieniony organ w związku z tym wskazał, że z pozwolenia na budowę wspomnianego budynku wynikło, że udzielono je na wzniesienie budynku letniskowego przeznaczonego na cele rekreacyjne. Podkreślono także, że z planu zagospodarowania przestrzennego wynika, iż nieruchomość podatników położona jest na terenach rekreacyjnych przeznaczonych pod zabudowę letniskową. W tej sytuacji organ podatkowy uznał, że skoro zgodnie z pozwoleniem na budowę wspomniany budynek jest budynkiem letniskowym, to do "(...) ewentualnego opodatkowania go stawką podatku wymienioną w uchwale Rady Gminy jako "od budynków mieszkaniowych", niezbędna jest uprzednia decyzja organu nadzoru budowlanego o zmianie jego przeznaczenia z "letniskowego" na "mieszkalny"".
W odwołaniu od tej decyzji Zofia i Wiktor G. wnieśli o jej uchylenie. W uzasadnieniu odwołania podnieśli, że argumentacja organu podatkowego nawiązująca do treści zezwolenia na budowę wymienionego budynku nie jest trafna, gdyż o wysokości stawek podatkowych decyduje sposób wykorzystania budynku, a nie jego pierwotne przeznaczenie. Odwołujący się twierdzili, że wspomniany budynek wykorzystywany jest wykorzystywany wyłącznie na cele mieszkalne przez okres całego roku. Posiada elektryczne centralne ogrzewania i spełnia kryteria budynku mieszkalnego zawarte w przepisach budowlanych.