Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Krystyna Tomaszewska po rozpoznaniu w dniu 06 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. B. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi M. B. na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia [...] sierpnia 2017 r., znak: [...] w przedmiocie nałożenie grzywny w celu przymuszenia postanawia: odmówić przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi.
Skarżąca w dniu 28 września (data nadania w urzędzie pocztowym) wniosła do WSA w Warszawie skargę na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia [...] sierpnia 2017 r., znak: [...] w przedmiocie nałożenie grzywny w celu przymuszenia.
W/w postanowienie zostało doręczone skarżącej w dniu 28 sierpnia 2017 r.
Zarządzeniem Przewodniczącej Wydziału VII z dnia 6 listopada 2017 r. wnosząca skargę została wezwana do usunięcia braków formalnych skargi, poprzez podpisanie skargi.
Skarżąca odpis w/w wezwania o uzupełnienie braków formalnych skargi odebrała w dniu 13 listopada 2017 r. (osobiście).
Pismem z dnia 21 listopada 2017 r. (data nadania 22 listopada 2017 r.) skarżąca wniosła o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi.
W uzasadnieniu wskazano, że z uwagi na szereg obowiązków domowych, w tym także związanych z dziećmi skarżąca nie mogła uzupełnić przedmiotowego braku i podpisać skargi.
Wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu skarżąca nadesłała podpisany egzemplarz skargi.
Następnie, w piśmie z dnia 17 stycznia 2017 r. skarżąca wskazała, że jej małżonek prowadzi działalność gospodarczą związaną z branżą budowlaną. Z uwagi zaś na wysokie obciążenie jej męża obowiązkami służbowymi, w/w sama zajmuje się prowadzeniem gospodarstwa domowego.
Ponadto wskazała, że uzupełnienie braku formalnego skargi było możliwe po powrocie męża, gdyż to on nadał przedmiotowe pismo w [...], pierwszego dnia po powrocie z delegacji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., dalej "P.p.s.a."), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Natomiast stosownie do art. 87 § 1, 2 i 4 P.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać tej czynności.
Z przywołanych przepisów wynika, że instytucja przywrócenia terminu ma charakter wyjątkowy i może znaleźć zastosowanie tylko wtedy, gdy wszystkie określone w nich przesłanki zostaną spełnione łącznie. Samo złożenie, we wskazanym terminie, wniosku przez skarżącego oraz dokonanie czynności, dla której zakreślono termin, nie jest wystarczające dla przywrócenia terminu do dokonania czynności procesowej, której uchybił. Niezbędne jest także uprawdopodobnienie przez wnioskodawcę, że nie ponosi on winy w niedochowaniu terminu.