Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mirosława Kowalska po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. P. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] marca 2013 r., nr [...] w przedmiocie nakazu wykonania określonych robót budowlanych postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi
Postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 czerwca 2013 r. odrzucono skargę B. P. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie nakazu wykonania określonych robót budowlanych, jako wniesionej z uchybieniem ustawowego terminu. Postanowienie stało się prawomocne z dniem 1 sierpnia 2013 r.
W dniu 13 grudnia 2013 r. strona skarżąca złożyła wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na ww. decyzję. W uzasadnieniu wniosku wskazano, że uchybienia terminu do wniesienia skargi uzależnione było od terminu rozprawy w sprawie toczącej się przed Sądem Rejonowym w [...], a dotyczącej wydania nieruchomości. Podniesiono, że w dniu 11 stycznia 2013 r. złożono pozew w ww. sprawie przeciwko [...] S.A., a pierwsze posiedzenie odbyło się dopiero w dniu 25 kwietnia 2013 r. Wówczas dopiero pozwany dostarczył obszerną dokumentację, z którą strona skarżąca mogła się zapoznać. Strona skarżąca wskazała, że ustalono termin kolejnego posiedzenia na przełom maja i czerwca, co było niezależne od strony, ale od sądu orzekającego w ww. sprawie. Wskazano, że kwestia wydania nieruchomości miała być zagadnieniem wstępnym przed jakimkolwiek rozpatrywaniem spraw administracyjnych. Wobec stwierdzenia przez organ powiatowy samowoli budowlanej, został wniesiony pozew o wydanie nieruchomości (pozwany nie ma tytułu prawnego do spornej nieruchomości), a w związku z tym postępowaniem bezcelowe stałoby się wnoszenie wcześniej skargi do sądu administracyjnego na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] Nadal nie został wyznaczony kolejny termin posiedzenia w przedmiocie roszczenia o wydanie nieruchomości. W ocenie strony skarżącej celowe przedłużanie przez pozwanego procesu windykacyjnego powoduje, że wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi jest zasadny.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 i 87 § 4 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, Sąd na jej wniosek postanowi przywrócić termin. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Warunkiem skuteczności wniosku o przywrócenie uchybionego terminu jest łączne spełnienie przesłanek ustanowionych w przepisach art. 86 i art. 87 p.p.s.a., tj. uprawdopodobnienie przez stronę braku winy w uchybieniu terminu (art. 86 § 1 i art. 87 § 2), spowodowanie przez uchybienie terminu ujemnych skutków dla strony (art. 86 § 2), dochowanie terminu do wniesienia wniosku (art. 87 § 1) i dopełnienie uchybionej czynności (art. 87 § 4).
Należy wskazać, że kryterium braku winy jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu wiąże się - zgodnie z orzecznictwem i literaturą przedmiotu - z obowiązkiem strony lub jej pełnomocnika do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. O braku winy w niedopełnieniu obowiązku można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia, której strona lub jej pełnomocnik nie mogli usunąć nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Warunkiem dopuszczalności przywrócenia terminu do dokonania czynności procesowej, jest zatem uprawdopodobnienie, że mimo całej staranności strona lub jej pełnomocnik nie mogli dokonać czynności w terminie, to znaczy, że zachodziły przeszkody niezależne od strony lub pełnomocnika oraz istniejące przez cały czas biegu terminu przewidzianego dla dokonania czynności procesowej. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Instytucja przywrócenia terminu ma charakter wyjątkowy i jej zastosowanie nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa (por. wyrok NSA z dnia 28 czerwca 2007r., sygn. akt II OSK 479/07).