Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek po rozpoznaniu w dniu 4 sierpnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi G. Sp. z o.o. z siedzibą w D. na bezczynność Głównego Inspektora Farmaceutycznego w przedmiocie bezczynności organu w sprawie doręczenia pełnomocnikowi skarżącego decyzji w sprawie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej postanawia 1. odrzucić skargę 2. zwrócić G. Sp. z o.o. z siedzibą w D. kwotę 100 (słownie: sto) złotych uiszczoną tytułem wpisu od skargi
G. Sp. z o.o. z siedzibą w D. (dalej "skarżąca" lub "spółka") wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Głównego Inspektora Farmaceutycznego.
W uzasadnieniu spółka podniosła, że wnosi skargę na bezczynność organu polegającą na braku doręczenia pełnomocnikowi skarżącej decyzji z dnia [...] grudnia 2019 r., nr [...], utrzymującej w mocy decyzję [...]-[...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] lipca 2018 r., nr [...], w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej.
Z akt administracyjnych wynika, że przesyłka zawierająca decyzję GIF została zwrócona do organu z uwagi na jej nieodebranie przez adresata, pomimo podwójnej awizacji. W ocenie skarżącej przedmiotowa decyzja nie została jednak skutecznie doręczona pełnomocnikowi skarżącej.
Sąd wie z urzędu, że spółka wniosła skargę na decyzję GIF i sprawa toczy się pod sygnaturą akt VI SA/Wa 568/20.
Sąd rozpoznający niniejszą skargę uznał, że skarżąca wnosi skargę na bezczynność organu w przedmiocie załatwienia sprawy administracyjnej wszczętej na skutek złożonego przez skarżącą odwołania, a nie tylko w przedmiocie doręczenia decyzji. Dlatego też, Sąd zawiesił postępowanie sądowoadministracyjne do czasu wydania orzeczenia przez Naczelny Sąd Administracyjny w sprawie zarejestrowanej pod sygnaturą II OPS 5/19 w przedmiocie rozstrzygnięcia zagadnienia prawnego budzącego poważne wątpliwości: "Czy wniesienie skargi na bezczynność po zakończeniu postępowania i wydaniu ostatecznej decyzji stanowi przeszkodę w merytorycznym rozpoznaniu takiej skargi przez sąd administracyjny w zakresie rozstrzygnięcia na podstawie art. 149 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi?".
W związku z podjętą przez Naczelny Sąd Administracyjny uchwałą w sprawie o sygn. akt II OPS 5/19, Sąd podjął z urzędu zawieszone postępowanie.
Przed podjęciem zawieszonego postępowania, skarżąca wniosła zażalenie na postanowienie o zawieszeniu postępowania sądowoadministracyjnego, podkreślając, że skarży bezczynność organu w zakresie doręczenia pełnomocnikowi skarżącej decyzji w sprawie. Wskazała przy tym, że zarzucana organowi bezczynność nie miała związku z jej merytorycznym rozstrzygnięciem, a jedynie brakiem doręczenia decyzji pełnomocnikowi skarżącej, skutkiem czego nie weszła ona do obrotu prawnego.
Z uwagi na podjęcie zawieszonego postępowania sądowoadministracyjnego, Sąd umorzył postępowanie zażaleniowe jako bezprzedmiotowe.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Na wstępie należy zauważyć, że przed przystąpieniem do oceny zasadności każdej skargi Sąd ma obowiązek zbadać, czy przedstawiona mu sprawa należy do właściwości sądów administracyjnych, a więc czy mieści się w granicach objętych kontrolą sądową. Sąd administracyjny sprawuje bowiem sądową kontrolę działalności administracji publicznej tylko w granicach prawem określonych.
W tej sytuacji, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, rozpoznając niniejszą sprawę, obowiązany był zbadać, czy przedmiot skargi w ogóle należy do właściwości sądów administracyjnych.