Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Linkowski po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. S. na uchwałę Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia [...] stycznia 2015 r., nr [...] w zakresie stwierdzenia, że niezałatwienie sprawy w terminie nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa (w sprawie wniosku o wpis na listę radców prawnych z zachowaniem ciągłości wpisu) postanawia: odrzucić skargę.
UZASADNIENIE:
Pismem z dnia [...] marca 2015 r. skarżąca - K. S. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie zawarte w pkt 2 uchwały Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia [...] stycznia 2015 r. stwierdzające, że niezałatwienie sprawy z wniosku o wpis na listę radców prawnych z zachowaniem ciągłości wpisu w terminach ustawowych określonych w art. 35 kpa nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa.
W odpowiedzi na skargę Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych (dalej organ) wniosło o jej odrzucenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skarga, jako niedopuszczalna, podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej. Wspomniana kontrola sprawowana jest pod względem legalności.
Stosownie do treści art. 3 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako: ppsa), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, która obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) oraz bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
Wniesiona przez skarżącą skarga dotycząca uchwały Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia [...] stycznia 2015 r. podjętej na skutek złożonego przez skarżącą zażalenia na bezczynność Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w K. nie mieści się we ww. katalogu.
Zgodnie z art. 37 § 1 kpa na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35, w przepisach szczególnych, ustalonym w myśl art. 36 lub na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. W przypadku wniesienia zażalenia organ wyższego stopnia uznając je za uzasadnione, wyznacza dodatkowy termin załatwienia sprawy oraz zarządza wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy w terminie, a w razie potrzeby także podjęcie środków zapobiegających naruszaniu terminów załatwiania spraw w przyszłości. Organ stwierdza jednocześnie, czy niezałatwienie sprawy miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Wniesienie zażalenia na podstawie art. 37 § 1 kpa ma zatem na celu likwidację bezczynności organu administracyjnego w trybie administracyjnym. Nadto wyczerpanie przez osobę zainteresowaną trybu zażaleniowego stanowi warunek formalny wystąpienia ze skargą do sądu administracyjnego na bezczynność organu pierwszej instancji (art. 52 ppsa). Przepisy art. 37 kpa nie określają formy załatwienia przedmiotowego zażalenia przez organ administracji publicznej wyższego stopnia. Zgodnie natomiast z utrwalonym poglądem prezentowanym zarówno w literaturze, jak i orzecznictwie, stanowisko organu wyższego stopnia wyrażone w trybie art. 37 kpa przyjmuje formę postanowienia, na które nie służy zażalenie (art. 141 § 1 kpa). Postanowienie to ma charakter wpadkowy (incydentalny), a zatem nie kończy postępowania w sprawie i nie zawiera rozstrzygnięcia co do istoty sprawy. Nie jest to zatem postanowienie podlegające zaskarżeniu do sądu administracyjnego, o jakim mowa w art. 3 § 2 pkt 2 ppsa. Nie jest to również inny akt lub czynność organu dotycząca przyznania, stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikającego z przepisów prawa (zob. postanowienie NSA z 8 lutego 1995 r. I SAB 86/94, ONSA 1996/39).
Zdaniem Sądu, mając na względzie powyższe rozważania stwierdzić należy, że na postanowienie wydane w trybie art.37 kpa nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego. Dlatego też Sąd uznał ją za niedopuszczalną.
Wobec powyższego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 ppsa, orzekł jak w sentencji postanowienia.