Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie: Joanna Kruszewska-Grońska po rozpoznaniu w dniu 10 października 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi A. P. i P. P. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia p o s t a n a w i a: odmówić skarżącej A. P. przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
We wniosku o przyznanie prawa pomocy (złożonym na urzędowym formularzu PPF) skarżąca A. P. zażądała zwolnienia od kosztów sądowych, podnosząc że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Z informacji zawartych we wniosku oraz z nadesłanych dokumentów (w odpowiedzi na wezwanie referendarza sądowego) wynika, że skarżąca pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z 18-letnim synem. W okresie od [...] marca 2014 r. do [...] czerwca 2014 r. skarżąca była zarejestrowana w Powiatowym Urzędzie Pracy w P. jako bezrobotna bez prawa do zasiłku (zaświadczenie z Powiatowego Urzędu Pracy w P. z [...] lipca 2014 r. - karta [...] akt). Od [...] lipca 2014 r. skarżąca wznowiła wykonywanie działalności gospodarczej pod nazwą " [...]" w zakresie "Hotele i podobne obiekty zakwaterowania", którą rozpoczęła [...] sierpnia 2013 r. (wyciąg z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej; stan na [...] lipca 2014 r. - karta [...] akt). Jako jedyny dochód dwuosobowej rodziny skarżąca wskazała "alimenty, rodzinne" w wysokości 200 zł. Natomiast jako składniki majątku wymieniła mieszkanie o powierzchni 73,80 m kw oraz działkę położoną w miejscowości S.
Skarżąca przedłożyła wyciąg ze swojego rachunku bankowego za okres od [...] marca 2014 r. do [...] lipca 2014 r. (karty [...] - [...] akt), na którym saldo końcowe było ujemne (- 675,05 zł).
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. (dalej p.p.s.a.), przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Zawarte w wyżej cytowanym przepisie określenie "gdy osoba ta wykaże" oznacza, iż to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy. Zatem rozstrzygnięcie Sądu (referendarza sądowego) w tej kwestii będzie zależało od tego, co zostanie udowodnione przez stronę (J. P. Tarno - "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Komentarz" Wydawnictwo LexisNexis, Wydanie 2, Warszawa 2006, s. 504; por. także postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 stycznia 2005 r., OZ 944/04, niepubl.).
W ocenie referendarza sądowego, wniosek skarżącej nie zasługuje na uwzględnienie. Skarżąca nie wykazała bowiem w sposób pełny i klarowny swojej sytuacji majątkowej. W szczególności nie wyjaśniła z jakich środków pokrywane są koszty bieżącego utrzymania jej i jej 18-letniego syna, a także koszty utrzymania mieszkania, skoro ich jedynym dochodem jest świadczenie rodzinne w wysokości 115 - 200 zł (vide historia rachunku bankowego skarżącej). Jednocześnie skarżąca nie podała, że korzysta z pomocy innych osób. Nie wiadomo również skąd pozyskała środki na wznowienie działalności gospodarczej dotyczącej (w przeważającej części) prowadzenia hoteli i podobnych obiektów zakwaterowania. Brak wyjaśnienia skąd skarżąca, ubiegająca się o udzielenie prawa pomocy, pozyskuje środki na codzienne utrzymanie, niewskazanie przez nią źródeł pozyskiwania dochodów, rzutuje negatywnie na wiarygodność jej wyjaśnień w tym zakresie (vide postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 kwietnia 2008 r., sygn. akt II GPP 1/08, Lex nr 479150). W sytuacji, gdy nie jest wiadome jakimi środkami skarżąca w rzeczywistości dysponuje i na jakim poziomie kształtują się koszty utrzymania jej oraz jej syna, niemożliwym jest ustalenie, czy poniesienie przez skarżącą kosztów sądowych mogłoby się wiązać z uszczerbkiem uzasadniającym przyznanie prawa pomocy (vide postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 czerwca 2006 r., sygn. akt III SA/Wa 967/06).
W tym miejscu podkreślić należy, iż to sprawą skarżącej jest wykazanie zasadności złożonego wniosku w świetle ustawowych przesłanek przyznania prawa pomocy, a Sąd (referendarz sądowy) nie jest zobowiązany do prowadzenia dochodzeń w sytuacji, gdy dokładne dane umożliwiające pełną ocenę stanu majątkowego oraz możliwości płatniczych strony skarżącej nie są znane. Niedopełnienie obowiązku złożenia dodatkowego oświadczenia oraz dokumentów uzasadnia odmowę przyznania prawa pomocy (vide postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 września 2009 r., sygn. akt l OZ 895/09, LEX nr 612997).
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. w związku z art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a. należało postanowić jak w sentencji.