Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Andrzej Siwek po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. . R. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi J. R. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o udzieleniu patentu dodatkowego do patentu na wynalazek pt. "[...]" nr [...] p o s t a n a w i a: 1. zwolnić skarżącego J. R. od kosztów sądowych, 2. ustanowić dla skarżącego J. R. radcę prawnego.
Skarżący J. R. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sporządzony na urzędowym formularzu (PPF) wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego z urzędu w sprawie ze skargi na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o udzieleniu patentu dodatkowego do patentu na wynalazek pt. "[...]" nr [...].
Z podanych przez skarżącego w formularzu informacji oraz przedstawionych dokumentów wynika, iż skarżący samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe, pozostaje bez pracy, a jego jedyny dochód stanowi zasiłek stały w wysokości 604 zł netto miesięcznie wypłacany przez Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w [...].
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm., dalej jako p.p.s.a.) przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 2 października 2009 r. (sygn. akt II OZ 822/09) udzielenie prawa pomocy jest formą dofinansowania strony postępowania z budżetu państwa i powinno mieć miejsce tylko w sytuacjach, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu jest obiektywnie niemożliwe. Instytucja ta przeznaczona jest przede wszystkim dla osób o bardzo niskich dochodach lub całkowicie tych dochodów pozbawionych, które z uwagi na swą sytuację materialną nie są w stanie pokryć kosztów związanych z postępowaniem sądowym.
Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż zasadnym jest przyznanie skarżącemu prawa pomocy w zakresie całkowitym. Ze znajdujących się w aktach sprawy dokumentów jednoznacznie wynika, iż skarżący nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania sądowego. W szczególności decyzja o przyznaniu bezterminowo zasiłku stałego, wydana na podstawie ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r., poz. 930 ze zm.), potwierdza trudną sytuację materialną skarżącego.
Uwzględniając powyższe, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 w zw. z art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.