Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie: Joanna Kruszewska - Grońska po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku L. G. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi L. G. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie zwrotu kosztów leczenia uzdrowiskowego p o s t a n a w i a: ustanowić dla skarżącego L. G. adwokata
We wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżący L. G. wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. W uzasadnieniu wniosku powołał się na skromne środki finansowe, którymi dysponuje, a także na podeszły wiek i niezdolność do samodzielnej egzystencji.
Z informacji podanych we wniosku wynika, że skarżący samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe. Z uwagi na bardzo zły stan zdrowia musi wynajmować pomoc do opieki i prac porządkowych oraz wydatkować na leki kwotę ok. 400 zł miesięcznie (dokumentacja medyczna w aktach sądowych sprawy).
Skarżący wskazał, iż nie posiada żadnego majątku, a jego jedyny dochód stanowi świadczenie emerytalne w wysokości 1.978,89 zł oraz dodatek pielęgnacyjny (zaświadczenie Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w G. z [...] lipca 2015 r. stwierdzające, że miesięczna wysokość emerytury skarżącego wynosi do wypłaty 2.187,06 zł - w aktach sądowych sprawy).
Rozpoznając wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy, należy podnieść na wstępie, iż stosownie do treści przepisu art. 239 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. (dalej p.p.s.a.), nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych strona skarżąca działanie lub bezczynność organu w sprawach dotyczących chorób zawodowych, świadczeń leczniczych oraz świadczeń rehabilitacyjnych. Wobec powyższego, wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia go od kosztów sądowych pozostaje bezprzedmiotowy. Zatem w niniejszej sprawie rozpoznaniu podlega wyłącznie żądanie skarżącego dotyczące ustanowienia adwokata.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Zawarte w wyżej cytowanym przepisie określenie "gdy osoba ta wykaże" oznacza, iż to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy. Zatem rozstrzygnięcie Sądu (referendarza sądowego) w tej kwestii będzie zależało od tego, co zostanie udowodnione przez stronę (J. P. Tarno - "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Komentarz" Wydawnictwo LexisNexis, Warszawa 2004 s. 319).
W świetle przedstawionych na wstępie okoliczności, wniosek skarżącego o ustanowienie adwokata zasługuje na uwzględnienie. Biorąc bowiem pod uwagę z jednej strony miesięczne dochody skarżącego, a z drugiej strony niezbędne wydatki ponoszone na bieżące utrzymanie (w tym koszty zakupu leków), a także konieczność zapewnienia skarżącemu pomocy osób trzecich w czynnościach życia codziennego, stwierdzić należy, że skarżący nie jest w stanie poczynić oszczędności celem pokrycia wynagrodzenia wybranego profesjonalnego pełnomocnika. Z tej przyczyny konieczne jest przyznanie skarżącemu adwokata z urzędu w celu stworzenia możliwości odpowiedniej obrony jego interesów przed Sądem
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.