Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Sędzia WSA Krystyna Madalińska-Urbaniak po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi W. P. na decyzję Prezesa Agencji Rynku Rolnego z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości należnej opłaty dla dostawcy hurtowego p o s t a n a w i a: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Pismem z [...] listopada 2014 r. (data nadania pocztowego) strona skarżąca, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Prezesa Agencji Rynku Rolnego z [...] października 2014 r. wydaną w przedmiocie ustalenia wysokości należnej opłaty dla dostawcy hurtowego. W skardze skarżący zawarł również wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, wskazując że wykonanie decyzji skutkować będzie wyrządzeniem skarżącemu znacznej szkody oraz pozbawieniem skarżącego i jego rodziny środków niezbędnych do utrzymania. Wskazano, że uwzględniając sytuację majątkową i ograniczone możliwości zarobkowe skarżącego i jego rodziny, zachodzą przesłanki określone w art. 61 § 3 p.p.s.a., dlatego też wniosek jest uzasadniony.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z przyjętą w art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej p.p.s.a. zasadą, wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. W razie wniesienia skargi na decyzję organ, który wydał decyzję, może wstrzymać, z urzędu lub na wniosek skarżącego, ich wykonanie w całości lub w części, chyba że zachodzą przesłanki, od których w postępowaniu administracyjnym uzależnione jest nadanie decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności albo, gdy ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania (por. art. 61 § 2 cyt. ustawy). Jednakże art. 61 § 3 p.p.s.a. stanowi, że po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W świetle powyższej regulacji należy wskazać, że strona skarżąca była zobowiązana wykazać, że zachodzi jedna z przesłanek wskazanych w wymienionym przepisie, uzasadniających wstrzymanie wykonania decyzji. Do wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków nie jest przy tym wystarczający sam wniosek strony. Uzasadnienie wniosku winno bowiem wskazywać na okoliczności uzasadniające jego żądanie, przy czym okoliczności te muszą mieć charakter zindywidualizowany, a nie tylko potencjalny i hipotetyczny. Uzasadnienie takiego wniosku powinno się odnosić do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie aktu jest zasadne w stosunku do skarżącej. Twierdzenia te powinny być poparte dokumentami źródłowymi (por. J.P. Tarno, "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz.", Warszawa 2006 r., s. 188).
Tymczasem w niniejszej sprawie strona skarżąca, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, nie dołączyła takich dokumentów, Sąd zaś nie ma obowiązku wyręczania skarżącej w kwestii dokumentowania jej trudnej sytuacji majątkowej.
Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z 15 grudnia 2009, sygn. akt II OZ 1108/09 obowiązek uprawdopodobnienia istnienia przesłanek z przepisu art. 61 § 3 p.p.s.a. spoczywa na wnioskodawcy. Przepis ten zobowiązuje stronę do wskazania przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, nie nakładając obowiązku ich udowodnienia, przy czym uprawdopodobnienie nie może z reguły opierać się na samych twierdzeniach strony.
W przedmiotowej sprawie skarżący ograniczył się jedynie do stwierdzenia, że wykonanie decyzji skutkować będzie wyrządzeniem skarżącemu znacznej szkody oraz pozbawieniem skarżącego i jego rodziny środków niezbędnych do utrzymania. Argument ten nie został jednak w żaden sposób udokumentowany.
Mając zatem na uwadze brak uprawdopodobnienia wskazanych we wniosku okoliczności, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.