Sprawa ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie zwolnienia spod egzekucji zajęcia świadczenia emerytalnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Michał Sowiński (spr.), Sędzia WSA - Beata Blankiewicz - Wóltańska, Sędzia WSA - Piotr Kraczowski, Protokolant specjalista - Monika Włochińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 grudnia 2012 r. sprawy ze skargi J. P. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie zwolnienia spod egzekucji zajęcia świadczenia emerytalnego postanawia: 1. umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne; 2. zwrócić skarżącemu J. P. wpis sądowy od skargi w kwocie 100 zł (sto złotych), z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, wpisany do rejestru opłat sądowych pod poz. [...] w dniu [...] sierpnia 2012 r.

Uzasadnienie

W ustawowym terminie J. P. złożył za pośrednictwem organu skargę na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia ... czerwca 2012 r. nr ... w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie zwolnienia spod egzekucji zajęcia świadczenia emerytalnego.

Pismem z ... grudnia 2012r. (data nadania) skarżący cofnął skargę na wymienione postanowienie i wniósł o umorzenie postępowania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 161 § 1 pkt 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 zwanej dalej p.p.s.a.) sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę.

Zgodnie z art. 60 p.p.s.a., skarżący może cofnąć skargę, a cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.

Sąd uznał, iż cofnięcie skargi nie zmierza do obejścia prawa, a także nie spowoduje utrzymania w mocy aktu dotkniętego wadą nieważności.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a. orzekł jak w postanowieniu. A o kosztach orzekł na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a.

Strona 1/1