Referendarz sądowy Konrad Łukaszewicz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 12 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia pełnomocnika z urzędu w sprawie ze skargi P. B. na postanowienie Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie odmowy zgody na zwolnienie składników majątkowych z egzekucji postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata z urzędu.
Wyrokiem z dnia 18 kwietnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę złożoną przez P. B.
Skarżący wystąpił z wnioskiem - sporządzonym na formularzu PPF z dnia 2 sierpnia 2013 r., a następnie skorygowanym na formularzu PPF z dnia 23 sierpnia 2013 r. - o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata z urzędu. Wnioskodawca wskazał, iż gospodarstwo domowe prowadzi z żoną, posiada nieruchomość rolną o pow. 57,2452 ha, natomiast nie posiada innych nieruchomości, zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych. W rubryce 10 wniosku wskazał, że uzyskuje miesięczny dochód ze stosunku pracy w wysokości 1.600 zł. Dodatkowo wskazał, iż posiada budynki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jednakże nie wykorzystuje ich z uwagi na zakaz prowadzenia działalności. Jednocześnie oświadczył, iż wydzierżawia część budynków, a dochody z tego tytułu przeznacza na spłatę zadłużenia w wysokości około 900 tys. zł.
W dodatkowym oświadczeniu z dnia 23 sierpnia 2013 r. oświadczył, iż mieszka z żoną w mieszkaniu swojej matki, posiada rachunek bankowy, który "nie wykazuje żadnych obrotów". Stwierdził również: "przychody z dzierżawy, które osiąga są zarazem przychodami z działalności gospodarczej, która opiera się obecnie tylko i wyłącznie na najmie pomieszczeń", wskazał jednoczenie "w załączeniu wydruk z podatkowej księgi przychodów i rozchodów". Do pisma załączył spis wydatków związanych z prowadzeniem gospodarstwa domowego, informację o rozmiarze i rodzaju prowadzonej działalności rolniczej, wydruki z podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz kserokopie PIT-37 i PIT-36L.
Rozpoznając wniosek zważyć należało, co następuje:
Zasadą postępowania sądowoadministracyjnego jest - stosownie do treści przepisu art. 199 ustawy z 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270), dalej: p.p.s.a. - ponoszenie przez stronę kosztów postępowania związanych ze swym udziałem w sprawie. Prawo pomocy stanowi wyjątek od tej zasady i może zostać przyznane osobie fizycznej w zakresie częściowym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).
Literalna wykładnia powyższych regulacji nie pozostawia wątpliwości co do tego, iż inicjatywa dowodowa zmierzająca do wykazania, iż zachodzą przesłanki przemawiające za udzieleniem prawa pomocy, ciąży na ubiegającej się o takie prawo stronie. Godzi się zatem przyjąć, iż wprowadzając wyjątek od ogólnej zasady partycypowania w kosztach sądowych, ustawodawca złożył obowiązek wykazania pozytywnych przesłanek na wnioskodawcę, zaś ocenę ich spełnienia pozostawił referendarzowi lub sądowi rozpatrującemu wniosek. Jednocześnie w sytuacji, gdy oświadczenie zawarte we wniosku jest niewystarczające do oceny rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego wnioskodawcy lub budzi wątpliwości, sąd na podstawie art. 255 p.p.s.a., ma prawo wezwania takiej osoby do złożenia dodatkowego oświadczenia uzupełniającego, jak i potwierdzającego wykazywane przez nią okoliczności.