Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Lechowska po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2004 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia [...] maja 1999 r. Nr [...] w przedmiocie zameldowania postanawia umorzyć postępowanie sądowe.
Na podstawie art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.) sprawy w których skargi zostały wniesione do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004 r. i postępowanie nie zostało zakończone, podlegają rozpoznaniu przez właściwe wojewódzkie sądy administracyjne na podstawie obowiązujących od tego dnia nowych przepisów postępowania sądowoadministracyjnego - ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - określanej dalej w skrócie jako P.p.s.a.
W niniejszej sprawie Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie - Ośrodek Zamiejscowy w Rzeszowie postanowieniem z dnia 10 stycznia 2001 r. zawiesił postępowanie sądowe z powodu śmierci skarżącego i brak wiadomości co do osób będących jego spadkobiercami z uwagi na dziedziczność uprawnienia do kwestionowania zaskarżonej decyzji.
W wyniku ustalenia przez Sąd spadkobierców skarżącego zostali oni wezwani pod rygorem umorzenia postępowania sądowoadministracyjnego do złożenia oświadczenia w kwestii popierania wniesionej skargi. Żona skarżącego W. R. poinformowała, iż jej nie popiera, natomiast córka A. R. nie udzieliła odpowiedzi, co w świetle powyższego wezwania upoważnia Sąd do stwierdzenia, że również ona nie jest zainteresowana jej merytorycznym rozpoznaniem.
Zgodnie z art. 161 P.p.s.a. sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania:
1) jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę;
2) w razie śmierci strony, jeżeli przedmiot postępowania odnosi się wyłącznie do praw i obowiązków ściśle związanych z osobą zmarłego, chyba że udział w sprawie zgłasza osoba, której interesu prawnego dotyczy wynik tego postępowania;
3) gdy postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe.
Dopuszczalność cofnięcia skargi przewiduje art. 60 P.p.s.a., a czynność taka co do zasady wiąże sąd. Jedynie w przypadku, gdy czynność ta zmierza do obejścia prawa lub spowodowałaby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności, Sąd jest zobligowany do uznania tej czynności za niedopuszczalną.
W rozpatrywanej sprawie przesłanki wyłączające skuteczność oświadczenia W. R. o cofnięciu skargi nie zachodzą; także wobec A. R. istnieją warunki do umorzenia postępowania jako bezprzedmiotowego.
W związku z powyższym postępowanie sądowe na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 i 3 w/z z art. 161 § 2 i art. 16 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należało umorzyć